Naim Frashëri, një nga figurat më emblematike të Rilindjes Kombëtare, bëri një akt madhështor për njohjen dhe vlerësimin e Biblës së Shenjtë, duke përkthyer në shqip fragmente sinoptike të Ungjillit të Shën Gjonit, përkatësisht duke evidentuar idenë e tij humaniste dhe filozofike, për personin e sakrificës dhe martirizimit për të gjithë njerëzimin, birin e Perëndisë Jezu Krisht Nazaretin.
Dija e Naimit argumentohet më së miri në librin e tij poetik “Lulet e verës” në poezinë e tij “Para Krishtit”, e cila është lënë në harresë nga studiues dhe kritikë letrarë, ku poeti human pranon ekzekutimin, vdekjen dhe ringjalljen e Krishtit që përmbysi mëkatet e njerëzimit.
PËRPARA KRISHTIT
Djalëth, njeriu i Perëndisë
Fytyra jote mua më tregon
Ah! Të këqijet’ e njerëzisë,
Që ka punuar edhe punon.
Se kjo fytyrë
Eshtë pasqyrë,
Dhe na rrëfen,
E s’na gënjen.
Gjithë ç’ka hequr njeriu i mjerë
Nga veth’ e tinë e nga i vëllaj
Që kanë vrarë edhe kanë prerë
Pa gjyq, pa fjalë, pa pasur faj.
Zot, ti ke vuar
Edhe s’ke pushuar,
Nga njeriu hoqe,
Për të u përpoqe.
Ti u përpoqe për njerëzinë,
Dhe dashurinë e bëre besë,
Njeriut vure nom miqësinë,
Që kur të lindet gjer sa të vdesë.
Për këtë fjalë
Të qofsha falë,
Se njerëzia
Ё’Perendija.
~22 nentor 2022,GG-NY.
