Kur ai e mori detyrën tetë vjet më parë, politikani dhe artisti zgjonte shpresën për reformën dhe shtetin e së drejtës. Asgjë nuk ka mbetur nga kjo.
Nga Volker Pabst, nga gjermanishtja Sherif Ramabaja
Kur Edi Rama hapi një spital me Ministrin Turk të Shëndetësisë në qytetin provincial të Fierit të Mërkurën, gjigandi me mjekërr ra në sy jo vetëm për shkak të lartësisë së tij gati dy metra. Ndryshe nga politikanët e tjerë me kostume ose në dek-piçe, kreu i qeverisë së Shqipërisë kishte veshur atlete të bardha dhe një bluzë me simbolin e trëndafilit të partisë së tij socialiste nën xhaketën e tij.
Nuk është aq provokuese sa figurat e shkopit në pozicione të ndryshme seksi, që zbukuruan një këmishë të tij kur ai kishte dhënë mësim në Akademinë e Arteve të Tiranës, menjëherë pas rënies së regjimit Stalinist. Sidoqoftë, edhe pas dy dekadash e gjysmë si një politikan profesionist , Rama ende flirton me moskonformizmin e tij .
Në takime ai bën skica që ekspozohen në galeri. Dhe sigurisht që janë projektet e tij të zhvillimit urban, veçanërisht në Tiranë. Si kryebashkiak i kryeqytetit shqiptar pas ndërrimit të mijëvjeçarit, ish-artisti kishte bërë rrugë të tëra të ridizenjuara me ngjyra.
Shpresa e humbur
Por shpresa e një frymëmarrje të freskët, e cila solli Ramën në detyrë në 2013, ka kohë që është zhdukur. Vështirë se diçka është përmirësuar në këto tetë vite, dhe mjaft prej tyre edhe u përkeqësuan. Kjo nuk mund të fshihet më, as me një shtresë jokonvencionale. Në zgjedhjet e fundit, Rama dëshiron të bëhet kryeministër për herë të tretë. Do të ishte e para në Shqipërinë post-komuniste.
Një shembull i tendencave gjithnjë e më autoritare të ish-bartësit të shpresës është trajtimi i tij i kontradiktës publike. Si anëtar i opozitës, ai kishte kritikuar ashpër përpjekjen e qeverisë në atë kohë për të kufizuar lirinë e shtypit.
Në një ligj për media të hartuar në 2019, megjithatë , ai synonte pikërisht këtë: ndëshkimet e larta që kërcënonin për “raportimin e njëanshëm” që kishte për qëllim si një mjet për të ushtruar presion mbi mediat që ishin kritike ndaj qeverisë. Projekti u vendos përkohësisht në sirtarë vetëm pas protestave ndërkombëtare.
Mediat e pavarur si armike
Sidoqoftë, presioni mbi zërat kritikë mbetet i lartë. Qeveria përpiqet të heshtë gazetarët e pa bindur me fyerje, kërcënime dhe akuza penale. Një transmetuesi të pavarur televiziv iu hoq licenca në 2015 për shkelje të pretenduara tatimore, që nuk janë provuar kurrë.
Edhe me skandalin e fundit, Rama menjëherë kundërsulmoi dhe akuzoi portalin Lapsi.al se ka manipuluar të dhëna. Mediumi në internet kishte zbuluar se partia e tij mban listat e informacionit personal për 910,000 votues që mund të përdoren për të ndikuar tek zgjedhjet. Disa shqiptarë e krahasojnë këtë me kohën dhe metodat e policisë sekrete të frikshme komuniste, Sigurimi.
Zgjedhjet lokale në vitin 2019 ishin lënë nën hije nga një skandal, i blerjes së votave . Gazeta gjermane “Bild” publikoi regjistrime telefonike në të cilat shokët e partisë së Ramës bisedonin me anëtarët e bandave kriminale, rreth mënyrave për të ndikuar tek votuesit. Rama më pas kërcënoi gazetarin me një proces gjyqësor.
Duke pasur parasysh këto metoda, nuk është për t’u habitur që në kundërshtim me atë që ishte premtuar, korrupsioni dhe krimi nuk kanë rënë në asnjë mënyrë në vitet e fundit. Pas bastisjes efektive mediatike në një fshat, që ishte i njohur për kultivimin e kanabisit, qendrat e prodhimit të drogës u shfaqën në rajone të tjera, shpesh me tolerancën e personaliteteve nga partia e Ramës. Një raport nga qeveria amerikane denoncon korrupsionin e përhapur në vend. Të tjerët flasin për një shtet të rrëmbyer ( kapur ).
Marrëdhënie të mira me Vuçiçin dhe Erdoganin
Edi Rama nuk është i vetmi në rajon me tendencat e tij joliberale . Marrëdhëniet e tij me Presidentin serb Aleksandar Vuçiq, veçanërisht janë të mira . Të dy politikanët kanë përshtatur partinë dhe qeverinë për nevojat e tyre individuale dhe kanë eleminuar konkurrentët e brendshëm, dhe të dy kanë krijuar rrjete klienteliste për të siguruar pushtetin e tyre.
Dhe të dy dinë se si të sigurojnë mbështetje jashtë Perëndimit, pavarësisht statusit të kandidatit për në BE, të vendeve të tyre. Presidenti turk Erdogan nga Ankaraja, ishte gjithashtu i përfshirë në ceremoninë e hapjes për spitalin e përmendur më lart, i cili ishte me kohë i duhur për sa i përket politikës zgjedhore. Sidoqoftë, kritikat perëndimore mbi sundimin e ligjit është vetëm vërejtje, nëse ka fare. Ashtu si Vuçiç, Rama konsiderohet të jetë një spirancë e stabilitetit.
Roli i preferuar, por jo një fitore e sigurt
Por ka një ndryshim të madh midis dy këtyre personave të fuqishëm Rama – Vuçiq. Në kontrast me Serbinë, në Shqipëri, megjithë rolin e Ramës si favorit, ekziston një opozitë që së paku beson, t´u heqë një shumicë absolute sundimtarëve. Lulzim Basha, kandidati kryesor i Partisë Demokratike, madje e ka mundur Ramën një herë: në vitin 2011, në betejën për kryetarin e Bashkisë së Tiranës.
Si protagonist i një kthesë reale, avokati është vetëm me mundësi të kufizuar. Para zgjedhjes së tij si kryebashkiak, Basha mbajti disa poste në kabinetin e Sali Berishës, mbretërimi i të cilit deri në vitin 2013 u shënua gjithashtu nga erozioni i shtetit të së drejtës. Por katër vjet në pushtet, siç theksojnë kritikët , më në fund do ta shndërronin artistin dikur liberal Edi Ramën, në një autokrat joliberal.
Loading…