Prishtinë, 2019
Trëndafil i kuq
Nën njollën e gjakut,që shiu s’e fshiumbiu një trëndafil i kuq.Gjaku rrodhi nga shpirtiqë askush plagën s’ia njohu.Në vetminë e madhe,si hiena,tradhëtitë kafshoninmirësinë.Buzëqeshur krahët m’i këputën.Dashuri gënjeshtaremiqësi vrastare.Nga rënia përtokëkur as në pasqyrë vetendot s’e sheh,Ngjizet një ëndërrnjë trëndafil i kuq.Nga gjaku i njomë,ngjyrë shpirtime bekimin e yjeve.
Nektarin e dashurisë
Të gjithë e duanTë paktë e posedojnë,kush guxonta zhveshë shpirtin nga lëkurat’i dalë dashurisëlakuriqpërballë.Të rrallë janë ata,ndërsa pjesa tjetërmerret me intriga,mashtrime,harxhohen në iluzionpa guxuar të shikohen në pasqyrë.
Si hije
Si hije më vjenvetëm mëngjeseve,në mendime,pastaj ikshpërbëhet si molekulë.S’është as ëndërras realitetas dëshirë.Sikur një portë që hapetdhe pastaj asgjësohetmes botësh.
Kur dielli perëndon
Kur dielli perëndon,ajo del,qet hapindhe bashkë me hënën lutet.Në kurthin që shpirti i ra,ajo s’është engjëllas grua.Me krahët e thyeri lutet hënës,që kur dielli të lindë përsëri,ajo të mund të fluturojëprapë…
Krahët e shpirtit tim
T’i falë krahët e shpirtit timeja bashkë ta marrim botën,hyjin e dashirisëaskush s’e mundi,kultit të bukurisëtë gjithë i lakmuan,forcës së mendjesvdektarët iu bindën.Krahët e shpirtit timt’i falësymbyllur…
