NjĂ« nga kĂ«ta figura tĂ« shquara atdhetare, qĂ« âe qĂ«ndisiâ dhe e nderoi trimĂ«risht flamurin e kuq me shqiponjĂ«n e zezĂ« dykrenare Ă«shtĂ« edhe i njohuri i DiasporĂ«s, Ahmet Zherka.
Trimi Ahmet Zherka e âqĂ«ndisiâ me shtatĂ« plumba nĂ« ballĂ« shkelĂ«sin e pĂ«shtirĂ« tĂ« flamurit kombĂ«tar, nĂ« ato ditĂ« gushti 1975 mu nĂ« zemrĂ«n e Nju Jorkut, ne Manhatanin magjik. ĂshtĂ« vĂ«shtirĂ«, tepĂ«r e vĂ«shtirĂ« qĂ« nĂ« kufijt e nje shkrimi gazete te ndriçohet gjithĂ« drama e atij akti tĂ« rrallĂ«, guximi dhe atdhedashuria e njĂ« njeriu qĂ« linte pas bashkĂ«shorten me 7 fĂ«mijĂ« tĂ« vegjĂ«l.
Tung Baca Ahmet ! (forma e shkurtĂ«r e pĂ«rshĂ«ndettjes shqiptare âtungjatjetaâ) e pĂ«rshĂ«ndesin me nderim, dashamirĂ«s dhe miq, atdhetarin e shquar Ahmet ZherkĂ«n; i njohur edhe si ânjeriu i flamuritâ.
Ahmet ZherkĂ«n e kanĂ« lindur Alpet shqiptare, aty ai u shoqĂ«rizua me shkreptimat gjĂ«mĂ«mĂ«dha dhe rrufete tronditĂ«se. NĂ« shtĂ«pinĂ« e te parĂ«ve tĂ« vet dĂ«gjoi kĂ«ngĂ«t e trimĂ«risĂ« dhe bujarisĂ«. VeçanĂ«rsisht i kishte bĂ«rĂ« pĂ«rshtypje dhe e kendonte shpesh kĂ«ngĂ«n pĂ«r âtrimin e trimaveâ Gjergj Elez AlinĂ«; i ishin skalitur fort nĂ« mendje veçanĂ«risht vargjet:
Pak pa mrrijtĂ«, baloz, ti mâke dredhue:
Mâke lypĂ« motrĂ«n para se mejdanin;
Mâke lypĂ« berret para se çobanin,
E jam dredhĂ« nâket log pĂ«r me tâkallxue,
Se ne të parët nji kanu na kanë lanë:
Armët me dhanë përpara e mandej gjanë!
Pas burgosjes se tĂ« atit nga regjimi komunist nĂ« ShqipĂ«ri, familjarisht shpĂ«rngulet ne Ferizaj, nĂ« KosovĂ«. Pushtimi serb, ndjekja dhe persekupimi i shqiptarĂ«ve nga policia sekrete e Tito-Rankoviçit, shkelja e çdo te drejta njerĂ«zore dhe kombĂ«tare nga regjimi sllavo-komunist jugoslav, ngjallĂ«n tek i riu Ahmet Zherka ndjenjĂ«n e fuqishme tĂ« urrejtjes dhe nxiten veprimtari kundĂ«rshtimi ândaj sllavĂ«ve tĂ« Karpateveâ, siç i cilĂ«son ata nĂ« shkrimet e veta, serbĂ«t pushtues.
Ne shoqërinë e nxënësve te shkollës ai dallohej për guxim, deshirë të fortë për veprimtari konkrete ndaj policisë dhe oficerëve serbë. Një dite, ndersa luante futboll në nje fushë te vogël, degjon një britmë dhe zhurmë jo larg fushës, nuk ecën, por vërvitet drejt ngjarjes.
Merr vesh se disa ushtarake serbë kishin nëpërkëmbur nje grua plakë shqiptare ne mënyrë vulgare; sulet ndaj tyre me grushta dhe shqelma, madje njerit prej tyre i shkul edhe një vesh.
Në Ferizaj, ai vihet nën ndjekjen e policisë dhe sherbimit sekret serb për aktivitetitn e vet antiserb, prandaj detyrohet te arratiset dhe të strehohet në disa të njohur te shqiptarët e Malit të Zi. Po edhe ketu nuk e ndërpret veprimtarinë atdhetare. Vazhdon të ndiqet nga policia serbo-malazeze, prandaj largohet për në Itali⊠Qëndron pak muaj në një kamp për emigrantët dhe në maj të vitit 1968 vendoset familjarisht ne Amerikë.
NĂ« âAmerikĂ«n e bukurâ, nĂ« vendin e demokracisĂ« dhe tĂ« lirisĂ« gjen shtratin e ngrohtĂ« dhe mĂ« tĂ« mirĂ« pĂ«r jetesĂ«n dhe veprimtarinĂ« atdhetare. Krahas punĂ«s sĂ« pĂ«rditĂ«shme, me orĂ« edhe tĂ« zgjatura, qĂ« tĂ« mbante familjen, i kushtohet me te gjitha forcat e shpirtit dhe mendjes veprimtarisĂ« atdhetare pĂ«r KosovĂ«n dhe ShqipĂ«rine.
Mirrte pjesë në demonstrata, madje shpesh sillte edhe fëmijtë, se ahere, kujton ai, pak afroheshin në këto veprimtari. Bashkëpunon me kroatët kundër shtypjes dhe okupimit serbo-jugosllav. Po çdo ditë radhët me shqiptarë shtohesh më shumë.
Familja e Ahmet Zherkësh ishte arratisur në Kosovë nga Bytyçi i Tropojës pas LDB. Ahmeti kishte mbaruar shkollën normale në Ferizaj (siç quhej atëherë shkolla e mesme, që kualifikonte mësuesit). Në Nju Jork ishte afirmuar si patriot trim, meqë i kishte ndodhur fatkeqësia që e kishte afirmuar. Ai kishte vrarë punëdhënësin e tij ruso-amerikan. Shkak kishte qenë vizita që i kishte bërë ai Ahmetit në zyrë të punës. Me atë rast punëdhënësi ruso-amerikan ia kishte grisur flamurin kombëtar shqiptar, të cilin Ahmeti e mbante mbi tavolinë të punës. Flamurin e kishte sharë mbi baza nacionaliste e shoviniste. I ofenduar rëndë, Ahmeti e vret. Dënimi kishte qenë i butë për shkak të motivit e rrethanave të vrasjes.
Punonte, djersiste, shkruante dhe mirrte pjesë ne tubime atdhetarësh. Në qendrën e vet të punës kishte një ndarje ku xhvishte e vishte rrobat e punes, pushonte ose hante drekën. Aty mbante pak libra shqip, një fotografi të Skënderbeut dhe kishte varur një flamur kombëtar.
Ishin kohĂ« tĂ« vĂ«shtira dhe njeriu duhej te vetĂ«mbrohej, tĂ«rhoqi derĂ«n e âzyrĂ«sâ dhe u ngjit ne katin e dyte, ku kishte zyrĂ«n Smithi. Trokiti nĂ« derĂ« dhe hyri. Smithi me nje buzĂ«qeshje nervoze e pyeti pse kishte ardhur. Ahmet Zherka i tha me nje ton te qetĂ« dhe qartĂ«:
âKam ardhur, zoti Smith, qĂ« tĂ« zbatoj vullnetin e popullit tim, tĂ« mbroj nderin e flamurin e pĂ«rdhunuar nga juâŠ!â NdĂ«rsa Smithi u pĂ«rpoq tĂ« fitonte kohĂ«, Ahmeti, si njeri qe vinte nga zona e barutit, nxori naganten dhe me nje saktesi tĂ« plotĂ« i zbrazi nĂ« ballĂ« dhe nĂ« krahorin e majtĂ« 6 plumba atij shkelĂ«si arogant tĂ« flamurit kombĂ«tar shqiptar.
Doli në rrugë, u ul në një anë të saj dhe po pinte duahnin fundit në liri. Ndihej i qete, thelle në gjithë qenien e vet njerëzore, ndjente se ne rolin e ushtarit te thjeshte kishte plotësuar urdhërin e shenjte të Atdheut, te kombit vet.
Zgjati dorĂ«n para njĂ« mikrobusi tĂ« policisĂ«. Ne fillim ata nuk po kuptonin gjĂ«. Po kur dy oficere u afruan. Ahmet Zherka, me ate anglishten e ngadalshme u tha: âUnĂ« kamâŠâ Pambaruar pjesen e dyte tĂ« foljes. E puthi nĂ« grykĂ« naganten e tij, dhe ua zgjati ate me gryke nga vetvetja oficerĂ«ve tĂ« policisĂ«, qĂ« u ngurtĂ«sua para tij. U zgjati tĂ« dyja duart pĂ«r ta lidhur dhe, si e hypen ne furgonin e tyre, e shpune ne stacionin e policisĂ«.
MĂ« vonĂ« nĂ« shĂ«nimet e vetĂ«, oficeri i policise sĂ« Nju Jorkut, Skot M. shkruan se âKam mbi 25 vjet ne shĂ«rbim⊠Kam pasur raste te ndryshme e tepĂ«r te vĂ«shtira⊠Po ky rast Ă«shtĂ« tepĂ«r i veçantĂ«âŠâ
U bĂ«nĂ« hetimet e para dhe u mĂ«sua motivi i ngjarjes nga vete i ndaluari. Ai, Ahmet Zherka, kujton Skot M. pĂ«rsĂ«riste vazhdimisht 4 fjalĂ«: âSoldier, fatherland, order, flagâ, qĂ« mĂ« vonĂ« u deshifruan qarte âJam njĂ« ushtar i theshtĂ« i atdheut tim dhe zbatova urdhĂ«rin e tij, qĂ« tĂ« mbroj edhe me jetĂ«n nderin e kombin, flamurin kombĂ«tar!â
Pas dite, vone, si kishin përfunduar hetimet e para, Ahmet Zherkës iu lejua te fliste në telefon me bashkëshorten e vet, Shpresën
â Ahmeti: Shpresa, si janĂ« fĂ«mijtĂ« ?
â Ahmet, pse u vonove ? Kur do tĂ« vish ? FĂ«mijte tĂ« presin ! U dĂ«gjua zĂ«ri plot ankth i ShpresĂ«s, qĂ« ende nuk dinte se çfarĂ« kishte ndodhur.
â Jo, jo ShpresĂ« nuk do tĂ« vijĂ« ⊠Ndofta âŠKurrĂ« âŠKujdes fĂ«mijtĂ«!.
Dhe komunikimi telefonik ndërpre.
Lajmi u përhap brenda ditës në shqiptarët e Nju Jorkut. Miq, të njohur vraponin tek njeri-tjetrin, donin te dinin hollësi, kerkonin veprim.
U krijua njĂ« grup pĂ«r tĂ« mbledhur fonde pĂ«r gjyqin. Letra dhe telegrame iu drejtuan gjykatĂ«s sĂ« Nju Jorkut pĂ«r lirim e me njehershĂ«m tĂ« ânjeriut tĂ« flamuritâ.
Pas disa muajsh hetimi filloi proçesi i gjykimit. AtĂ« dite, kujton nje dĂ«shmimtar i ngjarjes, me dhjetra e dhjetra shqiptarĂ«, me plisa tĂ« bardhĂ« nĂ« kokĂ«, mbushĂ«n oborrin e gjykatĂ«s. Kishte edhe pankarta tĂ« tilla: âTĂ« lirohet menjĂ«herĂ«! Ahmet Zherka mbrojti nderin kombĂ«tar! RroftĂ« flamuri i kuq me shqiponjĂ«n e zezĂ« dykrenare!â
Gjyqi ne fazën e parë e dënoi me disa vjet heqje lirie. Por për qëndrimin e tij shembullor në kohën e dënimit dhe për cilësite e larta morale dhe qytetëruese ne mjediset e ndalimit, ky ndalim u kthye në një dënim me punë korrektuese.
Ai u liriua pas pak kohe. U prit me nderim dhe u rrethua me respekt nga Diaspora mbarë. Ai tashmë ishte bërë tribun i Diasporës. Ahmet Zherka filloi të shkruante një faqe tjetër të re të veprimtarisë atdhetare. Shquhej në organizimin e demonstratave kundër pushtimit të egër serb në Kosovë, mirrte pjese me shkrime dhe debatonte për fatet e kombit të vet. Por kjo është një histori tjetër dhe e gjatë.
Erdhi i ri, por me zjarrin e dashurisĂ« pĂ«r çështen kombĂ«tare dhe me pĂ«rvojĂ«n e njĂ« veprimtarie e pĂ«rpjekjeve kundĂ«r dhunĂ«s serbe ne KosovĂ«. Erdhi si ushtar i thjeshte, por nĂ« njĂ« veprimtari dhe punĂ« tĂ« gjatĂ« atdhetare dhe me shkrime, por edhe me guximin e Ăerçiz Topullit. tĂ« Avni Rushtemit, tĂ« Vasil Laçit, atentatorit te mbretit shkurtabiq tĂ« ItalisĂ«, Viktor Emanuel i III, me aktin e vet te gushtiut 1975, e bĂ«n tribun tĂ« lĂ«vizjes atdhetare nĂ« DiasporĂ«.
I qetĂ«, i heshtur si Alpet Shqiptare nga erdhi; i urtĂ« dhe plot hijeshi nĂ« sjelljen e vet burrĂ«rrore, i thjeshtĂ« dhe fjalĂ« pak, por me shkreptima rrufesh nĂ« shikim e tij; ai nuk kĂ«rkoi as lavdi, as emĂ«r, as njohje, por ndĂ«rkaq Ahmet Zherka fitoi adhurimin, dashurinĂ« dhe nderimin e gjithĂ« shqiptarĂ«ve qe njohin e kudo qĂ« janĂ«, ai meritoi emrin e bukur-simbol, âNjeriu i Flamurit.â
