Kur e lanë mbas kodrinën e fundit dhe dolën në një pllajë që qonte te rrahat ku mrizonin bagëtia, Gazetari amerikan ndjeu sikur u lirue nga sikleti i çirrjeve linçuese gjithë lëmëri të turmës që i drejtoheshin kufomës së Kolonelit të vrarë.- Këto janë varret, pyeti?- Nuk janë varre, po gropë coftinash, ia ktheu Vlera e çmendur.Gazetari amerikan sikur u zu ngusht. Mendja ia tha se ajo, ashtu si ishte, tashmë ngatërronte gjërat keqas.- Koloneli nuk do të ketë varr, vazhdoi ajo. Do të hudhet në gropën e coftinave. Kështu kanë vendosur ata që e vranë…Sapo i tha këto, Vlera e çmendur mori ikën drejt Sukës me çirrmën ngojë:”Oh, Amerikë!…Amerikë!”(Shkëputur nga romani “Mona”, Prishtinë, 2020).
