Në një ditë të ftohtë nëntori në 1952, Williams rrëzoi katër avionë luftarakë sovjetikë dhe u bë një legjendë për të cilën askush nuk do të dëgjonte për më shumë se 50 vjet.
Ish-aviatorit tashmë 97-vjeçar iu dha Kryqi i Marinës, nderimi i dytë më i lartë ushtarak i shërbimit në një ceremoni të premten në Kaliforni.
Sekretari i Marinës Carlos Del Toro tha të Premten se midis shumë propozimeve që ai ka shqyrtuar për të përmirësuar çmimet e marinarëve, rasti i Williams “spikat mbi të gjithë të tjerët. Ishte shumë e qartë për mua se veprimet e tij ishin vërtet të jashtëzakonshme dhe më të përafruara me kriteret që përshkruanin një medalje më të lartë. Liria nuk është e lirë,” tha Del Toro.
“Vjen përmes sakrificës së të gjithë atyre që kanë dhe vazhdojnë të shërbejnë në ushtrinë e sotme. Veprimet tuaja atë ditë ju mbajtën të lirë. Ata i mbajtën të lirë shokët tuaj të anijes në Task Forcën 77. Në të vërtetë, ata na mbajtën të gjithëve të lirë.”
Por çfarë bëri Williams për të fituar këtë nderim?
Më 18 nëntor 1952, Williams po fluturonte me F9F Panther, një avion luftarak i parë i marinës amerikane, në një mision gjatë Luftës Koreane.
Ai u ngrit nga aeroplanmbajtësja USS Oriskany, e cila po operonte me tre transportues të tjerë në një grup pune në Detin e Japonisë, i njohur gjithashtu si Deti Lindor, 100 milje larg brigjeve të Koresë së Veriut.
Williams, atëherë 27 vjeç, dhe tre pilotë të tjerë luftarakë u urdhëruan në një patrullë ajrore luftarake mbi pjesën më veriore të Gadishullit Korean, pranë lumit Yalu, që ndan Korenë e Veriut nga Kina. Në verilindje është Rusia, atëherë pjesë e Bashkimit Sovjetik, e cila mbështeti Korenë e Veriut në konflikt.
Ndërsa katër avionët e marinës amerikane fluturonin patrullën e tyre, udhëheqësi i grupit pësoi probleme mekanike dhe me krahun e tij, u kthye në grupin e punës jashtë bregdetit. Kjo i la Williams dhe krahun e tij të vetëm në mision.
Më pas, për habinë e tyre, u identifikuan shtatë avionë luftarakë sovjetikë MiG-15 që po shkonin drejt grupit të punës amerikane.
“Ata nuk dolën nga Rusia menjëherë dhe nuk na dolën më parë,” tha Williams në një intervistë të vitit 2021 me Qendrën Amerikane të Veteranëve.
Komandantët e kujdesshëm në task-forcën urdhëruan dy avionët e marinës amerikane të vendoseshin mes MiG-ve dhe luftanijeve amerikane. “Ndërsa e bënin këtë, katër nga MiG-të sovjetikë u kthyen drejt Williams dhe hapën zjarr”, kujton ai.
Ai tha se qëlloi në bisht MiG, i cili më pas doli nga formacioni sovjetik me katër avionë, me krahun e Williams që ndiqte avionin sovjetik poshtë.
Në atë moment, komandantët amerikanë në transportues e urdhëruan atë të mos angazhohej me sovjetikët, tha ai.
Williams tha se ai gjithashtu e dinte se për shkak se avionët sovjetikë ishin më të shpejtë se ai, nëse ai do të përpiqej të shkëputej ata do ta kapnin dhe do ta vrisnin.
“Në atë kohë MiG-15 ishte aeroplani më i mirë luftarak në botë”, më i shpejtë dhe i aftë për t’u ngjitur dhe zhytur më shpejt se avionët amerikanë, tha ai në intervistë. Avioni i tij ishte i përshtatshëm për luftime ajër-tokë, jo për luftime ajrore, tha ai.
Por tani ai ishte në një, jo vetëm me një, por me gjashtë avionë sovjetikë, ndërsa tre MiG-të e tjerë që u ndërprenë më herët u kthyen.
Ajo që pasoi ishte më shumë se gjysmë ore luftim ajror, me Williams që kthehej dhe thurrte vazhdimisht – e vetmja zonë ku F9F mund të konkurronte me avionët sovjetikë – për të mos lejuar MiG-të superiorë të fiksonin armët mbi të.
Njëri fluturoi drejt tij, por më pas pushoi së qëlluari dhe u zhyt poshtë tij. Williams mendoi se piloti i saj u vra nga të shtënat e tij.
Dhe ai përshkroi se si një tjetër MiG u gjend përballë tij, ai e goditi atë me armë zjarri dhe ai u shpërbë, duke bërë që Williams të manovronte ashpër për të shmangur rrënojat dhe pilotin e tij ndërsa avioni u shpërbë.
Gjatë betejës, Williams gjuajti të gjitha 760 predha të topave 20 mm që mbante F9F, sipas një përshkrimi të angazhimit nga faqja e internetit e Memorialit të Marinës së SHBA.
Por sovjetikët shënuan goditje ndaj Williams, gjithashtu, duke çaktivizuar sipërfaqet e kontrollit të timonit dhe krahëve të tij, duke i lënë të zbatueshëm vetëm ashensorët në pjesën e pasme të avionit që ai të lëvizte avionin lart e poshtë.
Për fat, tha ai, në këtë pikë ai po shkonte në drejtim të task-forcës amerikane në brigjet. Por një nga avionët e mbetur sovjetikë ishte ende në bisht.
Ai tha se fluturoi në një model slitë me rrota lart e poshtë, me plumba që fluturonin sipër dhe poshtë tij ndërsa ai lëvizte, piloti sovjetik përpiqej të bënte një goditje të qartë.
Krahësi i Williams u ribashkua në luftë në këtë pikë, duke u futur në bishtin e sovjetikëve dhe duke e trembur atë, sipas llogarisë Navy Memorial.
Por Williams kishte ende disa të vështira për të bërë për të rikthyer avionin e dëmtuar në bordin e transportuesit.
Së pari, me grupin e punës të kujdesshëm ndaj avionëve luftarakë sovjetikë që mund ta sulmonin atë, mbrojtja ajrore e saj e rritur fillimisht mendoi se F9F e Williams ishte një MiG dhe shkatërruesit që ruanin transportuesit amerikanë hapën zjarr ndaj tij.
Williams tha se komandanti i tij e ndaloi shpejt këtë, duke eliminuar një rrezik.
Megjithatë, Williams duhej të hipte avionin e tij në kuvertën e transportuesit, diçka që ai e bënte zakonisht me një shpejtësi ajrore prej 105 nyje (120 mph). Por ai tashmë e dinte nëse do të shkonte më poshtë se 170 nyje (195 mph), avioni i tij do të ndalonte dhe do të zhytej në detin e akullt.
Dhe ai nuk mund të kthehej për t’u rreshtuar me transportuesin. Kështu kapiteni i anijes vendosi të ndërmarrë hapin e jashtëzakonshëm për ta kthyer transportuesin në rresht me Williams.
Funksionoi. Ai u përplas në kuvertë dhe kapi telin e tretë dhe të fundit të kapjes.
Në kuvertën e transportuesit, ekuipazhi i Marinës numëroi 263 vrima në aeroplanin e Williams. Ishte në gjendje aq të keqe, saqë u shty nga anija në det, sipas llogarisë së Navy Memorial.
Por ndërsa avioni u zhduk nën valë, duhej të ndodhte edhe diçka tjetër – fakti që lufta ajrore SHBA-Sovjetike ndodhi fare.
Lajmet për heroizmat e Williams shkuan deri në majë, me presidentin e atëhershëm Dwight Eisenhower në mesin e zyrtarëve të lartë amerikanë të etur për të folur me pilotin, sipas faqes së internetit të Navy Memorial.
“Pas betejës, Williams u intervistua personalisht nga disa admiralë të rangut të lartë të Marinës, Sekretari i Mbrojtjes dhe gjithashtu Presidenti, pas së cilës ai u udhëzua të mos fliste për angazhimin e tij pasi zyrtarët kishin frikë se incidenti mund të shkaktonte një rritje shkatërruese të tensioneve. mes SHBA-së dhe Bashkimit Sovjetik, dhe ndoshta të ndezë Luftën e Tretë Botërore”, thuhet në faqen e internetit.
Një rrëfim i Departamentit të Mbrojtjes së SHBA për incidentin vë në dukje gjithashtu se forcat amerikane po provonin pajisje të reja për përgjimin e komunikimit atë ditë. Kishte frikë se zbulimi i rolit sovjetik në luftime do të kishte kompromentuar avantazhin e SHBA-së.
Të dhënat e luftimit të qenve të Williams u klasifikuan menjëherë nga zyrtarët amerikanë dhe ai u betua për fshehtësi, që do të thotë se do të duheshin më shumë se pesë dekada përpara se fitoret e tij të njiheshin plotësisht.
Në vitin 1953, Williams iu dha një Yll i Argjendtë, por citimi nuk i referohej avionëve sovjetikë, por vetëm atyre “armiq”. Dhe përmendi vetëm tre vrasje. E katërta nuk ishte e njohur derisa regjistrimet ruse u publikuan në vitet 1990, thotë uebfaqja.
Pra, vetëm në vitin 2002, kur të dhënat u deklasifikuan, Williams mund t’u tregonte edhe atyre që ishin më të afërt me të.
“Për pjesën tjetër të karrierës së tij të arritur në marinë dhe për dekada pas daljes në pension, detajet e luftimeve të Uilliams me MiG-të sovjetikë mbi Korenë e Veriut mbetën sekret”, sipas Departamentit të Mbrojtjes së SHBA-së.
“Kur më në fund u kontaktua nga qeveria dhe iu tha se misioni i tij ishte deklasifikuar, personi i parë që Williams tha se ishte gruaja e tij.”
Në vitet në vijim, grupet e veteranëve që mësuan se çfarë ai bëri, thanë se Ylli i Argjendtë ishte shpërblimi i pamjaftueshëm për Williams, me disa që thanë se ai duhet të merrte çmimin më të lartë të ushtrisë – Medaljen e Nderit.
Në dhjetor të vitit të kaluar, më shumë se 70 vjet pas betejës ajrore të Luftës Koreane, Del Toro tha se Ylli i Argjendtë i Williams duhet të përmirësohet në Kryqin e Marinës.
Deputeti i Kalifornisë, Darrell Issa, i cili kërkoi që Williams të merrte medaljen e përmirësuar, e quajti atë “një pilot Top Gun si askush tjetër dhe një hero amerikan për të gjitha kohërat”.
“Është edhe sot e kësaj dite lufta ajrore më unike amerikano-sovjetike në historinë e Luftës së Ftohtë”, tha Issa në një deklaratë.
“Heroizmi dhe trimëria që ai tregoi për 35 minuta pikëlluese 70 vjet më parë në qiellin mbi Paqësorin e Veriut dhe brigjet e Koresë së Veriut shpëtuan jetën e kolegëve të tij pilotëve, shokëve të anijes dhe ekuipazhit. Historia e tij është një nga moshat, por tani po tregohet plotësisht.”
Loading…