Dikur policia serbe ia dogji në dorëshkrim librat Gjin Morinës, po Gjyqi “shqiptar” i Gjakovës do t’ia djeg librin e ri?
Poetit Gjin Morina përveç që e burgosën për një metaforë, policia, prokuroria dhe gjyqësia e Gjakovës ia konfiskoi librin e 15 të botuar. Ky libër që gati dy vjet rri i konfiskuar, pritet të digjet!
Poeti Gjin Morina shkruan që 51 vjet poezi të ndryshme dhe ka botuar 15 libra, në to ka edhe proverba (thënie ) autoriale!
Poeti ka shkruar edhe për të dashurën që nuk ekziston fare por nuk ka pasur konflikt me gruan e tij asnjëherë. Poeti është ngatërruar dhe është zënë bile ashpër me vetë Zotin disa herë, dhe zoti as nuk e ka vra me ndonjë vetëtimë apo mallkuar asnjëherë, përkundrazi janë shokë të mirë me Zotin!
Poeti ka biseduar me buburrecat, me zogjtë, me diellin, hënën. Poeti në librin e fundit të tij me 400 faqe kishte biseduar, e me kë nuk kishte biseduar dhe asgjë nuk kishte ndodhur as nuk ishte rrënuar asnjë e vetmja xhami dhe as nuk ishte ndërtuar asnjë kishë apo katedrale, as termet nuk ishte bërë, ndonëse nga zemër plasja ju kishte lutur zotit që edhe termet të bëhej por as ajo nuk kishte ndodhur.
Në prag të luftës 98, poetit ia kishin djegur 4 libra paka para botimit regjimi serb , por ai sërish u kthye në jetë!
Gjini ishte iniciatori i parë i hapjes së shkollës shqipe në diasporë. Falë Gjinit që nga atëherë e deri me sot dolën 31 gjenerata të reja shqiptarëve të cilët dinë të flasin, shkruajnë, e lexojnë pastër dhe bukur gjuhën tonë të bukur, vetëm në qytetin e tij nga mësuesja e parë në diasporë, bashkëshortja e Gjinit, Besa Morina.
Gjini dhe bashkëshortja e tije, Besa duhet të dekorohen me çmimin më të lartë të kombit dhe jo t’i konfiskohen e digjen librat!
Cili regjim i këtij milenjumi të ri djegë dhe konfiskon sot libra dhe ndalon mendimin e lirë të Poetit ?
MI DOGJËN FËMIJËT E MI
( PNEUMONI )
Për së gjalli
mi dogjën fëmijët
armiku, serbët, shkijet
4 libra mi dogjën
katër dorëshkrime
që i pata mshefur tek miku,
dhe mikun desh ma dogjën,
po të mos kishte ikur tek i vëllai,
dhe vëllanë desh ja dogjën,
po të mos kishin ikur tek Nëna .
Fëmijët e mi në dorëshkrime
dy tre katër pesë
ishin të gjallë !
Me nji shtatzani të gjatë truri.
Ishin edhe disa të vdekur nga ata
që jetonin
në histori !
Por edhe ata mi vranë
për së vdekuri !
Dy, tre, katër pesë- plumbi shkrepës
fëmijët në vargje
strofat i bënin bashkë .
Ata ishin shumë,
malet do t’i mbushnin
plot trima
luftëtarë e këngëtarë.
Gruan shtatzënë ma vranë
me shtatëzani 25 vjeçare !
Me katër fëmijë në bark !
Gruan
që kurrë me të nuk kisha fjetur
që veç natën pa gjumë
ma kishte lënë kujtim.
Dy, tre ,katër, pesë
më mbeti veç i pari
me “ORËN E FTOHTË ” Jetim
gjithmonë i ri ,nuk plaket dot
fëmija im i parë !
Me ca copëza rrënjësh
nga ku akoma marr frymëzim.
Vallëzojnë – dy, tre, katër, pesë
-silueta në trurin tim
e më mbajnë me shpresë.
Se edhe nga varri do të ngritëm e do të shkruaj!
H. Gjin Morina. MAJ 2004. Pranë liqenit në Gmunden Austri.
