nga Alan Posener, nga gjermanishtja Sherif Ramabaja
Jacques Delors, dikur President i Komisionit Evropian, shkroi që Evropa, si një biçikletë, duhet të vazhdojë të lëvizë gjithmonë. Nëse e ndal lëvizjen, bie përmbys. Duke parë Bashkimin Evropian të sotëm, dikush është i prirur ta krahasojë atë me një biçikletë, rrotat e së cilës u hoqën për të ndryshuar gomat. Dhe askush nuk po nxiton veçanërisht për të riparuar dhe larguar.
Kjo u bë e qartë në samitin joformal të anëtarëve të Këshillit Evropian, i cili u mbajt të martën në mbrëmje në Brdo të Sllovenisë. Më pas, Presidenti i Këshillit Charles Michel tha në parim: “Ne po nxjerrim mësimet e krizave të fundit dhe jemi të angazhuar të konsolidojmë pikat tona të forta dhe të rrisim qëndrueshmërinë tonë duke zvogëluar varësitë tona kritike. Në mënyrë që të bëhemi më efektiv dhe vendimtar në skenën ndërkombëtare, Bashkimi Evropian duhet të zhvillojë kapacitetin e tij për të vepruar në mënyrë autonome “.
“Aftësia për të vepruar në mënyrë autonome” është një formulë kompromisi: pak më pak se “autonomia strategjike” e kërkuar nga Presidenti Francez Emmanuel Macron, por shumë më tepër sesa paaftësia aktuale për të vepruar kolektivisht fare. Sigurisht, deklarata e Michel -it rezultoi në shpalljen e një dokumenti strategjik që do të miratohet në dy javë në samitin e ardhshëm të BE -së , që do të paraqitet në nëntor, që të diskutohet përsëri në dhjetor, do të miratohet në mars dhe do të diskutohet me partnerët e NATO -s në qershor 2022 – me fjalë të tjera , Për ta mbajtur parasysh, ishte njoftimi i një plani të ndryshimit të gomave. Nga mesi i vitit të ardhshëm, të gjitha llojet e stafit dhe komitetet këshilluese duhet të jenë të zënë duke futur formulime në gazetë që sigurojnë që ai të mbetet jo detyrues.
Përcaktimi duket ndryshe
Krerët e qeverive të BE -së demonstruan se sa aq pak Evropa është e aftë të veprojë këtë të Mërkurë, kur u takuan me homologët e tyre në vendet e Ballkanit Perëndimor për të diskutuar perspektivat e tyre për pranim. Tashmë ishin gjetur formulimet që do t’i mundësonin bllokut të mos bënte asgjë as këtu. Në thelb, njëri është pro pranimit – por jo tani, dhe jo deri në vitin 2030, siç propozohet nga Sllovenia , e cila aktualisht mban Presidencën e rradhës të Këshillit. Përcaktimi duket ndryshe
Sigurisht, BE nuk ka pasur vetëm përvoja pozitive me zgjerimin në lindje. Në formën e Grupit të Vishegradit, ose V4 – Hungaria, Polonia, Sllovakia dhe Republika Çeke – është shfaqur një aleancë jozyrtare e cila pjesërisht propagandon demokracinë joliberale të Viktor Orbanit dhe mbështet luftën për një Evropë të krishterë dhe kundër dekadencës së supozuar të Perëndimit – Emigracioni, multikulturalizmi, martesa për të gjithë – të parashikuara.
Por, gjashtë shtetet e Ballkanit Perëndimor – Mali i Zi, Serbia , Maqedonia e Veriut, Shqipëria dhe Bosnje dhe Hercegovina – së bashku kanë më pak se 18 milionë banorë, afërsisht sa shteti i Nordrhein -Westfalen (Gjermani). Produkti i përgjithshëm bruto i brendshëm korrespondon me atë të Sllovakisë. Edhe nëse dikush do të duhej të supozonte se disa prej këtyre vendeve do të mbeteshin kufijtë e Bashkimit në afat të gjatë, këto nuk janë madhësitë që mund ta fusin Evropën në telashe.
Megjithatë, së pari, shtetet janë në kundërshtim me njëri -tjetrin – mendoni për Serbinë dhe Kosovën, për shembull. Së dyti, shtetësia e Bosnjës dhe Kosovës është e pasigurt; së treti, korrupsioni dhe krimi janë endemitë në pjesë të mëdha të rajonit; dhe së katërti, ka shqetësime brenda BE -së për disa ose të gjitha këto shtete. Spanja, për shembull, nuk e njeh Kosovën sepse nuk miraton shkëputjen e ish -krahinës serbe në lidhje me katalanasit dhe baskët. Bullgaria është e përfshirë në një mosmarrëveshje gjuhësore me Maqedoninë e Veriut, e cila duhej të ndryshonte emrin e saj aktual “Maqedoni” për shkak të ndjeshmërisë greke në mënyrë që të ishte në gjendje të negociojë anëtarësimin me BE -në. Hollanda nuk dëshiron lehtësira udhëtimi dhe sistemimi për anëtarët e bandës shqiptare, të cilët tashmë kontrollojnë në masë të madhe trafikun e drogës. Gjermania është e mërzitur nga azilkërkuesit e pashpresë dhe njerëzit që vijnë si vizitorë dhe thjesht qëndrojnë.Franca e sheh rajonin si një pengesë për “autonominë strategjike” të dëshiruar të Evropës.
Shkurtimisht, BE po i shtyn vendet për një datë të pacaktuar në të ardhmen, ndërsa nga njëra anë paraqet katalogë të kërkesave në çështjet e demokracisë, sundimit të ligjit, luftën kundër korrupsionit dhe të ngjashme, dhe nga ana tjetër, ajo promovon investime dhe programe infrastrukturore me ndihma masive. Në realitet, ajo kryesisht dëshiron të qetësojë dhe mbajë klasën politike, e cila ka gjithnjë e më pak dëshirë të udhëzohet nga BE – veçanërisht pasi Kina është gati jo vetëm të sigurojë fonde pa kushte politike, por edhe të kërkojë kontakte të drejtpërdrejta dypalëshe nga partia në pushtet dhe përpiqet të ofrojë një alternativë ideologjike ndaj “vlerave perëndimore” të cilat gjoja janë të huaja për Ballkanin.
Kina tashmë po investon miliarda në Ballkanin Perëndimor, veçanërisht në Serbi, shteti më i rëndësishëm i rajonit me një popullsi prej shtatë milionë banorësh. Për më tepër, Kina kërkon ndikim kulturor përmes Instituteve të saj Konfuci dhe qendrave kulturore, përmes bashkëpunimit dhe programeve të shkëmbimit me universitetet private në rajon, dhe ndikimin në media përmes gazetarëve “miqësorë”. Por BE -së i mungon vullneti politik që do të ishte i nevojshëm për të parandaluar rënien e Ballkanit Perëndimor ekonomikisht dhe ndoshta edhe politikisht në sferën e ndikimit të Kinës. Kjo mund të shihet nga Macron, i cili e sheh “autonominë strategjike” në traditën e mirë Gauliste si një lloj ekuidistance midis Kinës dhe Amerikës dhe si një mundësi për t’i dhënë Francës më shumë status si fuqia e vetme bërthamore në BE. Ose Angela Merkel, e cila ndjek synime më të prekshme: të mos rrezikojë shitjet e makinave dhe makinave luksoze gjermane në Kinë.
Më mirë kundër njëri -tjetrit sesa me njëri -tjetrin
Në vend që të kundërshtojnë Kinën, qeveritë individuale po ndjekin synimet e tyre të shkurtëpamëse të politikës së jashtme dhe të sigurisë. Franca dhe Greqia njoftuan një “aleancë strategjike të mbrojtjes” në Paris më 28 shtator. Të dy vendet nuk janë vetëm anëtare të BE -së, anëtarët e të cilëve janë të detyruar sipas nenit 42: 7 të Traktatit të Lisbonës të qëndrojnë pranë njëri -tjetrit në rast të një sulmi të armatosur, por edhe NATO – si Turqia, kundër së cilës aleanca e re është drejtuar dhe e cila rastësisht, është ende një kandidate për anëtarësim në BE.
Presidenti francez Macron dhe kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis të dy theksuan në lavdërimet e tyre të ndërsjella se traktati i tyre ishte një hap i rëndësishëm drejt “autonomisë strategjike” të Evropës. Se si një pakt midis dy shteteve të veçanta, i lidhur pa u konsultuar me vendet e tjera të BE që supozohet të forcojë autonominë e bllokut mbetet një sekret.
Asnjë impuls i politikës evropiane nuk pritet nga Gjermania
Përderisa Evropa punon kundër njëra -tjetrës në këtë mënyrë, nuk mund të bëhet fjalë për “autonomi strategjike”. As samitet dhe as rezolutat nuk e ndryshojnë këtë. Nën Angela Merkel, Gjermania shikoi Bashkimin Evropian të shkëputet, po, Kancelarja, përmes ndërhyrjeve të saj në borxhin kombëtar dhe krizën e refugjatëve si dhe aderimin e saj kokëfortë në Nord Stream 2, kontribuoi në ndarjen e kontinentit.
Në interregnumin aktual, asnjë prirje e politikës evropiane nuk pritet nga Gjermania; Nëse qeveria e re do të jetë përfundimisht e gatshme të mendojë gjeopolitikisht, të përpiqet për vetë-mjaftueshmëri energjetike, të marrë seriozisht sfidën kineze dhe të ndërmarrë hapa vendimtarë drejt një politike të përbashkët të jashtme dhe të sigurisë është e diskutueshme. Për sa i përket politikës së jashtme, Olaf Scholz dhe Armin Laschet janë burrat e ngatërresës së djeshme. Christian Lindner vështirë se e fsheh euroskeptizmin e tij. Dhe të Gjelbrit – partia e vetme që të paktën në krye ka një ide të arsyeshme të qartë se çfarë duhet të jetë dhe të bëjë Evropa – duhet, në rast dyshimi, t’i vendosë ambiciet e tyre të politikës mjedisore dhe klimatike mbi ndërgjegjen e tyre evropiane.
Biçikleta do të qëndron aty pa goma. Dhe asnjë riparim nuk është në dukje.
