Xhania qendrore Ditib e Këlnit
Kolumne nga Ahmad Mansour, nga gjemanishtja Sherif Ramabaja
Politika islame, qoftë e udhëhequr nga partitë e majta apo konservatore, forcon islamistët ekstremist dhe me pikëpamje të prapambetura. Krijuesit e kësaj politike jo vetëm që tregojnë indiferencë ndaj shumicës së myslimanëve që jetojnë në Gjermani, por ndonjëherë janë duke vepruar me pakujdesi. Dhe në këtë mënyrë rrezikojmë kohezionin tonë, vlerat tona dhe demokracinë tonë.
Mesazhi nga Ministri i Arsimit i Nordrhein-Westfalisë ( FDP ) disa javë më parë u mor me habi, sipas të cilit DITIB, Bashkimi Islamik Turk i Krijimit të Fesë eV, në të ardhmen do të jetë një nga partnerët për Islamin për mësimdhënien në shkollat shtetërore. Pra kjo është
një shoqatë që ka tërhequr vazhdimisht vëmendjen në dhjetë vitet e fundit, për shkak të mungesës së distancës ndaj qëndrimeve antisemitike dhe homofobike dhe që shpesh ka dëshmuar se është një organizatë turke, e cila është më shumë në anën e Erdoganit, sesa në anën e Ligji Themelor. Ajo dyshohet se ka përdorur në mënyrë të përsëritur xhamitë në gjirin e saj dhe strukturat e klubit, jo vetëm për të bërë propagandë për presidentin turk, por edhe për të spiunuar në mesin e vizitorëve të xhamisë kundërshtarët e Erdoganit.
Ajo që po bëjnë qeveritë në Hamburg dhe Berlin më irriton
Është gjithashtu irrituese që koalicioni aktual i kuq i Hamburgut po vazhdon trashëgiminë e Olaf Scholz, duke iu përmbajtur traktatit shtetëror me Këshillin e Komuniteteve Islamike në Hamburg eV. Koalicioni i Hamburgut po ruan një platformë për dialog midis qeverisë dhe muslimanëve të Hamburgut, së cilës i përket Qendra Islamike e Hamburgut. Sipas Zyrës për Mbrojtjen e Kushtetutës, është një postar i Iranit i lidhur me udhëzime që përhapin antisemitizëm dhe urrejtje kundër Izraelit, homoseksualëve dhe gjithçkahit që përshtatet me vlerat islamike të regjimit iranian .
Në Berlin, gjithashtu, Senati emëron më shumë se, ekspertë të dyshimtë në një komision kundër racizmit anti-musliman. Shembulli i Mohamad Hajjaj tregon se sa pak përgjegjësi merret në një qeveri shtetërore. Nuk ka asnjë mënyrë tjetër për të shpjeguar emërimin e një figure si Hajjaj, pasi ai ishte aktiv në shoqata të klasifikuara si islamike nga mbrojtja e kushtetutës dhe shoqata e tij Inssan eV dhe disa nga anëtarët e saj kanë lidhje të dukshme me organizatat islamike dhe ishin në kohëra të vëzhguara nga mbrojtja e kushtetutës, ose aktualisht po e bëjnë këtë akoma.
Në janar të këtij viti, “Tagesspiegel” zbuloi se linja telefonike e Berlinit për kujdesin e shpirtit mysliman, e cila supozohet se do t’u ofrojë myslimanëve mbështetje dhe ndihmë shpirtërore edhe në kohën e Koronës , operohet nga “Islamic Relief Germany”. Ashtu si Inssan eV, një shoqatë e cila, sipas qeverisë federale, ka lidhje serioze me “Vëllazërinë Myslimane” ose organizatat e lidhura me të, “ideologjia e së cilës mund të klasifikohet si antikushtetuese.
Tashmë në 2018 Seehofer zbuloi gabimin e madh në politikën e Islamit Gjerman
Situata nuk është e ndryshme as në nivelin federal, megjithëse dikush do të mendonte se një ministri e brendshme e udhëhequr nga CSU duhet të ndjekë një politikë tjetër islamike, të krijojë një alternativë dhe të kërkojë partnerë përtej shoqatave konservatore. Më në fund, në fillim të kohës së tij si Ministër Federal i Brendshëm, Z. Seehofer njoftoi se ai dëshironte të krijonte një Islam modern Gjerman. Por nuk mbeti asgjë më shumë përpos fjalët e mëdha të Seehofer-it, pak para pensionit të tij politik. Fjalimi i tij në Konferencën Islamike Gjermane 2018 do të mbahen mend.
Sepse edhe atëherë u vërejt injoranca e tij, kërkesat e tij të tepruara ndaj Islamit. Disaherë e përsëriti ai pyetjen, pse myslimanët nuk mund të bien dakord për një person kontakti dhe u ankua disa herë sa e vështirë ishte për sekretarin e tij, të ftonte myslimanin e duhur në festivalin e verës. Dhe këtu zbulohet gabimi kryesor i politikës sonë islame: Ne përpiqemi përsëri që Islami të ketë apo të organizohet njejtë, sikurse strukturat e kishës ; ne do të dëshironim të kishim një ose dy organizata myslimane me të cilët mund të negocionim çështjet islamike.
Por Islami nuk njeh struktura të tilla, nuk është i organizuar hierarkikisht, madje nuk është i organizuar fare. Dhe në vend të shtigjeve të reja, politikanët, këshilltarët e tyre dhe zyrtarët e shumtë, veçanërisht në Ministrinë e Brendshme, përfundojnë me shoqatat myslimane, të cilat të gjitha së bashku nuk përfaqësojnë as 25% të muslimanëve në Gjermani, megjithëse shumica e tyre predikojnë konservatorë dhe përmbajtje problematike, që e bëjnë të vështirë integrimin e myslimanëve, ndonjëherë kanë lidhje me regjime dhe qeveri dhe organizata të huaja, prandaj dikush mbetet kokëfortë dhe zhvillon dialogje, projekte dhe diskutime me ta.
Kjo u jep atyre legjitimimin për të folur në emër të MYSLIMANVE, si një vulë Hallall që ata shisnin me organizata qeveritare, media dhe politikanë. Mbi të gjitha, të gjithë kanë nevojë për imazhe ndërkulturore dhe ndërfetare për ta bërë të dukshme tolerancën, diversitetin dhe moralin e tyre. Fakti që në rastin e shoqatave myslimane në të vërtetë po promovohen organizata intolerante, me mendje të thjeshtë dhe nganjëherë anti-demokratike, duket se ka më pak interes për shumicën. Dhe këtu nuk mund të flitet më për naivitet, sepse informacioni në lidhje me përmbajtjen, lidhjet e organizatave të tilla janë të njohura, për të gjithë ata që duan ta shohin atë.
75 përqind e muslimanëve në Gjermani nuk janë të organizuar – politika e injoron atë
Myslimanët, posaçërisht 75% e shumicës së paorganizuar të myslimanëve, fqinjët tanë, kolegët, miqtë të cilët nuk kanë asnjë lidhje me shoqata të tilla, të cilat janë injoruar në këtë debat nga politika, media dhe kishat, janë sakrifikuar për këtë politikë. Gjithashtu sakrifikohen forcat liberale të myslimanëve në Gjermani, ata që veprojnë si paralajmërues që duan të pajtojnë fenë e tyre këtu në Gjermani me parimet themelore demokratike pa pyetur si dhe por. Ata gjithashtu tërheqin vëmendjen për përmbajtjen problematike të kuptimit konservator të Islamit, rrezikojnë jetën e tyre dhe nganjëherë nën mbrojtjen personale duhet të jetojnë.
Sepse në këtë dialog ata gjithnjë e më shumë perceptohen si një faktor përçarës, si protestues. Ata që prishin harmoninë artificiale të krijuar nga politika. Meqenëse kjo politikë nuk ka interes të ndryshojë asgjë, nuk ka interes të krijojë alternativa, duke krijuar përgjigje për sfidat reale të Islamit në Evropë . Pse të ndiqni një politikë kaq të zellshme kur mund të bëni politikë simbolike me vetëm disa fotografi, këtu e atje disa grupe pune, këtu e atje disa takime për shtyp dhe fjalime të së Dielës. Politikanët gjermanë më në fund duhet të mendojnë përtej fesë.
Për të filluar ndryshimet aktuale, integrimi i muslimanëve duhet të mendohet përtej fesë së tyre, arsimore, të orientuar drejt të drejtave të njeriut, profesionalisht, në mënyrë që të promovojë demokracinë dhe diversitetin e vërtetë prej saj. Kjo do të thotë të promovosh një mosmarrëveshje të brendshme-islamike, një që është në gjendje të krijojë një teologji që zgjidh përfundimisht kontradiktat midis fesë dhe të drejtave të njeriut për myslimanët, lufton radikalizimin dhe shoqëritë paralele dhe kërkon më shumë integrim përmes më shumë barazisë, më shumë liri të shprehjes dhe më shumë pjesëmarrje të mirëfilltë
Një debat i hapur, pa tabu, do të çojë drejt zgjidhjeve, mendimit dhe parandalimit më të mirë. Dhe do të dobësojë ekstremistët e djathtë si dhe islamistët. Duhet të jetë e qartë për të gjithë se myslimanët nuk dëshirojnë të krahasohen ose të jenë në “rolin e viktimës”. “Unë jam për diversitetin”, por edhe ata duan të ushtrojnë të njëjtat të drejta dhe detyra si qytetarët me të drejta të barabarta.
Rreth kolumnistit
Ahmad Mansour, jeton në Gjermani qe 14 vjet. Është drejtor menaxhues i nismës Mansour për promovimin e demokracisë dhe parandalimin e ekstremizmit. Si një palestinez i ri në Izrael , Ahmad Mansour ishte në rrezik të inkuadrohej në islamin radikal. Sot ai është një nga ekspertët më të rëndësishëm të fesë islame në Gjermani.
