Shkruan: Ramazan Bekteshi
Na ishte një herë një LDK, një çerdhe e bashkimit të shqiptarëve të Kosovës, një bastion i solidaritetit vëllazëror e kombëtar, që në ditë të zeza të okupimit i dha kuptim jetës dhe qëndresës epike të Dardanisë deri në çlirim.
Na ishte një herë një LDK, me një kryetar vizionar, që ia dinte hallin Kosovës dhe vetvetes dhe nuk lejoi që ajo të rrëshqas në kaos e në luftë kur Kosova s’ishte gati ta bënte. As pranë presioneve, as pranë joshjeve, as pranë premtimeve, s’e përkulën as s’e bindën strategun Rugova, që të devijoj rrugën e pavarësisë, por ai zgjodhi qëndresën, stoicizmin dhe krenarinë dardane.
Na ishte një herë një LDK, ku në djepin e saj defiluan, atdhetarë të devotshëm, intelektualë, njerëz të sakrificës për Republikë (që tani më s’janë në jetë) por edhe disidentë e kryengritës, profiterë e më zi. Pra, përpara liderit historik u kryqëzuan rrugët me nomenklatura shumëngjyrëshe por sëbashku me Aganin dhe ekipin e tij të ngushtë në krah, ai i menaxhoi hallet e popullit ashtu si e kërkonte koha dhe interesi madhor i Republikës.
Na ishte një herë një LDK, që duke afirmuar e ndërkombëtarizuar Kosovën nëpër botë do të rrëmbente të gjithë zemrat e shqiptarëve në diasporë, për tu bashkuar si një trup i vetëm për Kosovën rreth LDK-së. Shqiptarët nga Maqedonia, emigracioni i vjetër nga Shqipëria, shqiptarët nga Mali i Zi, nga Kosova Lindore, nga Çamëria si një trup i vetëm vepruan për pavarësi.
Na ishte një here një LDK, që mund të krenohet fort sepse asnjë parti politike moderne nuk arriti të krijoj aq degë të saj nëpër botë sa LDK-ja, në katër kontinente të botës, nga Australia, Nju Jorku, Alaska, Skandinavia…, një LDK-je që lideri i saj pritej në SHBA si një burrështetas i respektuar, që përkrahej nga liderët evropianë e amerikanë, kongresistë e senatorë.
Sot, LDK-ja është bërë një skllave e lodhur dhe e përulur e PDK-së.
Na ishte një herë një LDK, ku krijoi qeverinë e saj në ekzil, kur në bord të qeverisë sollën një ministër pro-jugosllav, që më vonë me puç do të bëhej edhe kryetar i LDK-së, ku do t’i radhiste humbjet, derisa si kryeministër erdhi si humbës me fermanin e liderit të PDK-së ku sëbashku do t’i sillnin Kosovës dëmet më të frikshme.
Na ishte njëherë një LDK, institucionaliste, kur sovranitetin e vendit e çmonte si vlerë kombëtare derisa institucionet e shtetit i vlerësonte si të shenjta. Sot, ajo është shndërruar në bojkotuese dhe refuzuese e votimit të kryeparlamentares, një gruaje të guximshme dhe më të votuarën, refuzon koalicionin me partinë fituese, sepse kështu dëshiron bosi i saj, PDK-ja.
Sot, disa liderë të LDK-së ankohen sepse serbëve në veri u shkelen të drejtat si dikur shqiptarëve nga Millosheviqi, vajtojnë se u bëhet presion serbëve, vetëm pse atje hapet posta e Kosovës, sepse bankat mbesin pa dinarë…
Sot, LDK-ja jonë hallemadhe, udhëhiqet nga një nxënës i përgatitur mbrapsht, një njeri i apasionuar pas Ramës, oligarkëve dhe PDK-së. Ajo abuzohet nga një hiç-LDK-ist, ku në mënyre autokratike sjell vendime arbitrare duke e injoruar Këshillin i Përgjithshëm të LDK-së.
Ngritja e partisë nga një lëvizje popullore tani po shkëputet nga qytetarët e zakonshëm, ajo tani i lakmon oligarkët dhe po kthehet në një strukturë autokracie që nuk i përfaqëson më hallet e vërteta të qytetarit.
