Indira Avdyl Hoxha
Një fjalë
Pa ma thuaj një fjalë
Të bukur, të ëmbël
Shpirtërore që thellë
Ndriçon si diell.
Një fjalë miradije
Që lumturohet njeriu
Një fjalë që nuk luhatet
Po zënë peshë në një vend.
E dua një fjalë mrekullie
Sa kushton ajo fjalë
Që ta thuash o njeri
O faqezi.
Një fjalë që do mardhëri
Apo të dhimbset ta thuash
Sepse krenaria e tepëruar
Të stopon.
Pa thuaje more
Kur mundesh një fjalë
Të bukur kur mundesh
Nëse je njeri.
E unë po ta them
Që ti me gur e unë me bukë
Ty ta kthej sepse
Fjala e bukur qëndron tek unë
Nuk të lejoj të ma ulësh ndjesinë e bukur
Kurrë, kurrë…
Rrugë e largët
Se ç‘me erdhi dëshirë
Ta mar rrugën e larget
Mu në Shqipëri
Aty ku shkelën të parët tanë.
Rrugë e largët
Por me gëzim
Dua ta thith ajrin
E nënës Shqipëri.
Edhe unë jam bij e jotja
Do çmallem me ty
Ashtu siç e do votra
Aty ku gjaku vlon.
Rrugë e gjatë
Më presin shokë e miq shumë
E porsa të mbërri
Do ja kërcas këngës me dashuri.
Nuk po vij e vetme
Oj nëna Shqipëri
Po vij me një motër
E cila është shtatë selvi.
Më prit oj rrugë e gjatë
Që më mbulon me arë
Do të jem vajza më e lumtur
Sepse në shpirt jemi Shqiptarë.
