Ahmad Mansour, Nga Gjermanishtja Sherif Ramabaja
Ahmad Mansour është ekspert kundër radikalizmit dhe ekstremizmit. Në librin e tij të ri “Operacioni Allah: Si përpiqet islami politik të minojë demokracinë tonë” ai bën kërkesa dhe propozime të qarta për veprime me të cilat Gjermania mund të kundërshtojë Islamin politik.
FOCUS Online publikon një fragment.
Asnjë vend tjetër në Evropë nuk është aq i prekur nga islamizmi sa Franca. Asnjë vend nuk duhej të duronte kaq shumë sulme islamike dhe në të njëjtën kohë të përballej me faktin që qytetarët u larguan nga vendi, për t’iu bashkuar milicisë terroriste IS. Në Francë u kryen sulme që tronditën të gjithë vendin: tre fëmijë hebrenj ishin ndër viktimat e sulmeve terroriste të Mohamed Merah në Toulouse dhe Montauban në mars 2012.
Sulmi ndaj revistës Charlie Hebdo në janar 2015 kishte për qëllim satiristët dhe karikaturistët. Seria shkatërruese e sulmeve në sallën e koncerteve Bataclan në nëntor 2015 mori 130 jetë. Një sulm në Nice në verën e vitit 2015 vrau 85 persona. Rasti më i fundit ishte vrasja e mësuesit Samuel Paty. Përveç kësaj, ka pasur shumë sulme të tjera ndaj kishave, institucioneve hebraike dhe oficerëve të policisë gjatë viteve të fundit. Disa periferi janë zhvilluar në shoqëri paralele emigrantësh, në të cilat islamistët që injorojnë ligjin në fuqi vendosin tonin. Shteti ka vëzhguar nga ana tjetër për një kohë të gjatë.
Nuk bëhet fjalë për t’i shikuar muslimanët në përgjithësi si një rrezik
Sigurisht, dinamika në Francë është e ndryshme nga ajo në Gjermani. Megjithatë, mund të nxirren mësime nga zhvillimet e dështuara të shtetit francez. Dhe kështu është detyrë urgjente e qeverisë sonë aktuale federale, të parandalojë mundësi të tilla me mjete demokratike.
Nuk është shqetësimi im t’i shoh muslimanët në përgjithësi si një rrezik ose të tregoj një pushtim nga islamistët në horizont. Edhe pse islamistët në Gjermani, Francë apo Britaninë e Madhe argëtojnë fantazitë e një teokracie, demokracia jonë ka forcën dhe mjetet për të parandaluar që këto fantazi të bëhen realitet. Një demokraci e sigurt në vetvete është mbrojtëse dhe organet e saj të sigurisë janë të ndritura dhe vigjilente. Kjo është ajo që besoj dhe për këtë jam duke punuar kudo që të mundem. Në fakt, numri i vogël i ndjekësve të Islamit politik në të gjithë Evropën, nuk duhet të jetë arsye për t’u frikësuar nga fundi i Evropës.
Megjithatë, i bëj thirrje shoqërisë që në mënyrë aktive dhe me guxim t’i fitojë të gjithë në demokraci, në mënyrë që shteti i së drejtës dhe demokracia të forcohen dhe kundërshtarët e tyre të njihen. Aty ku mungon vetëdija demokratike, siç është rasti në disa bashkësi islame, si dhe në mjedisin e qytetarëve të krahut të djathtë, për shembull, ajo duhet të zgjohet dhe të promovohet – veçanërisht tek fëmijët dhe të rinjtë. Pra, nuk bëhet fjalë për kërcënimin e islamizimit në Gjermani. Nëse shumica do ta besonte këtë, ne tashmë do të kishim humbur besimin në demokracinë tonë dhe institucionet e saj.
Por siç e kam treguar këtu, nën pragun e radikalizmit kriminal, ka rrethana që i pengojnë njerëzit të përmbushin potencialin e tyre në demokraci dhe të gjejnë lumturinë në jetë. E kam fjalën për vajzën muslimane nga Berlini-Neukölln e cila do të donte të bënte një jetë të vetëvendosur dhe të përfaqësonte opinionin e saj.
E kam fjalën për djaloshin mysliman nga Duisburg-Marxloh, i cili ka zhvilluar mjaftueshëm vetëbesim për të mos e varur dinjitetin e tij nga sjellja e motrave të tij. E kam fjalën për gruan muslimane që dëshiron të heqë shaminë e saj dhe të njihet ende si pjesë e barabartë e komunitetit të saj. E kam fjalën për njeriun musliman që mund të vërë në dyshim pjesë të fesë së tij, pa frikë se do të shkojë në ferr.
Unë bëj thirrje për strategji më të mirë integrimi dhe më shumë vigjilencë
Kërkoj aftësinë e shtetit demokratik, autoriteteve, politikës dhe shkollave për të njohur dhe frenuar ideologjitë ekstremiste në xhami dhe komunitete të tjera. Bëj thirrje për mbështetje më të qartë për të gjithë mësuesit në mënyrë që ata të mund të ngrihen për liri dhe barazi në emër të nxënësve të tyre. Unë bëj thirrje për strategji integrimi më të mirë dhe më shumë vigjilencë.
Shteti kushtetues demokratik ka nevojë për një shoqëri civile dhe politikë të fortë me vetëbesim, në të cilën demokratët bien dakord se ekstremizmi luftohet pa tabu, me vendosmëri dhe pa kompromise të rreme. Angazhimi im vlen për demokracinë me çdo fije. Dua të ilustroj se çfarë duhet bërë duke përdorur katër premisa për punë parandaluese dhe politikë dhe tre kërkesa të tjera.
Premisa 1:Një debat faktik, i diferencuar, pa tabu dhe i orientuar drejt zgjidhjeve rreth Islamit politik dhe ekstremizmit në përgjithësi.
Deri më sot, janë kryesisht aktorë individualë në politikë, media dhe aparatet e sigurisë ata që vënë në dukje rreziqet e islamit politik, për shembull në shkolla apo xhami. Përtej kësaj, islamizmi kuptohet ose si një term luftarak për ekstremistët e krahut të djathtë, ose si një term i përgjithshëm për terroristët e përgatitur për të përdorur dhunën. Ata që nuk i përshtaten këtij modeli – veçanërisht në nivel lokal – bëhen pa hezitim partner në parandalimin, integrimin ose luftën kundër islamizmit. Në këtë libër kam dhënë shumë shembuj se si dollari bëhet kopshtar. Kjo duhet parë më qartë.
Personalitete si Robert Habeck, Sascha Lobo dhe Kevin Kühnert tani po paralajmërojnë kundër nënvlerësimit të islamizmit. Edhe ata e kanë kuptuar se shmangia e së vërtetës nga frika e miratimit të ekstremistëve të djathtë ose nga shqetësimi se jemi në “anën e duhur” nuk na çon gjëkundi. Ashtu si në SHBA, formohen kampe të polarizuara që nuk prodhojnë më asnjë debat të frytshëm. Grupet anësore fitojnë sovranitetin e diskursit, ndërsa qendra demokratike frikësohet dhe hesht. Kjo mund të përjetohet pjesërisht me tema të tilla si racizmi, ndryshimet klimatike ose korona – dhe gjithashtu me temën e islamizmit. Është e rëndësishme që këto tendenca të kundërshtohen në një mënyrë vigjilente dhe të hapur.
Premisa 2:Marrëveshja e shoqërisë demokratike mbi vlerat e saj të përbashkëta.
Përgjigja e pyetjeve të mëposhtme është detyra më e madhe e shoqërisë sonë, sepse ato kanë një rëndësi të madhe: Si mund të ekzistojë dhe të lulëzojë demokracia në një shoqëri të larmishme, të larmishme, shumëfetare? Ku janë kufijtë e lirisë fetare? Si e trajton shoqëria faktin që ekzistojnë koncepte të ndryshme të arsimit dhe kulturës? Një kurs i qartë i bazuar në kushtetutë është vendimtar për bashkëjetesën paqësore në të ardhmen.
Debati për të jetuar së bashku është në duar të gabuara për sa kohë që kritika u lihet grupeve identitare, fetare, të djathta. Të gjithë në vend duhet të jenë të qartë: Republika Federale e Gjermanisë është një shoqëri emigracioni, të qenit gjerman nuk kufizohet vetëm tek vendasit prej kohësh. Por shumëllojshmëria, diversiteti, që mund të jetë një thesar për çdo shoqëri, ka nevojë për një kornizë të qartë që të gjithë e mbështesin. Sfidat e lidhura mund të zgjidhen. Një parakusht për këtë është që diversiteti të mos shihet ekskluzivisht si pasurim dhe as ekskluzivisht si kërcënim, por të diferencohet në varësi të rastit, të dallohen deficitet në kuptimin e demokracisë dhe t’i trajtojmë ato në mënyrë proaktive.
Premisa 3:Krijimi i një qendre për demokraci të fortë dhe kundër ekstremizmit .
Ndërhyrjet e shtetit kundër ekstremizmit kanë nevojë për një institucion qendror që mbledh, grumbullon dhe vlerëson gjetjet. Ashtu si në luftën kundër pandemive, na duhet një qendër shkencore për të hulumtuar, njohur dhe edukuar zhvillimet, strukturat, qëndrimet ideologjike dhe strategjitë e ideologjive ekstremiste fetare dhe politike. Qendra harton koncepte dhe zhvillon udhëzime për të luftuar grupimet antidemokratike në një mënyrë të synuar.
Një qendër e tillë kërkimore duhet të këshillojë politikanët dhe autoritetet në të njëjtën mënyrë që Konferenca e Ministrave të Arsimit këshillon sektorin e arsimit. Këto janë detyra që nuk mund t’i marrë Zyra për Mbrojtjen e Kushtetutës apo policia . Qendra duhet të jetë në gjendje t’u përgjigjet pyetjeve nga politika, shkenca dhe shoqëria civile dhe të identifikojë qartë shoqatat ose organizatat e ngarkuara ideologjikisht të kontaminuara nga radikalizmi. Një rezultat i kësaj qendre duhet të jetë harta e Islamit, në të cilën janë paraqitur institucionet dhe shoqatat myslimane – pozitive dhe negative. Me fjalë të tjera: ku mund të gjeni partnerë në anën myslimane dhe ku mund të gjeni institucione që tregojnë një afërsi me Islamin politik?
Është e rëndësishme të theksohen pikat e mëposhtme:
Ky projekt duhet të drejtohet nga shoqëria civile.
Nuk duhet kuptuar si konkurrencë me mbrojtjen e kushtetutës apo të shtetit, por si një shtesë. Zyra për Mbrojtjen e Kushtetutës është e kufizuar në aktivitetet e saj këshillimore, por politikanët dhe shoqëria civile vazhdimisht kanë nevojë për informacion se me kë mund të punojnë ose bashkëpunojnë dhe me kë jo.
Harta e Islamit duhet të përditësohet vazhdimisht.
Premisa 4:Klauzola e zgjeruar e demokracisë për të gjitha organizatat, shoqatat dhe fondacionet e financuara ose të subvencionuara publikisht në punën parandaluese.
Klubet dhe organizatat që vëzhgohen nga Zyra për Mbrojtjen e Kushtetutës ose janë të listuara aty nuk mund të financohen me para nga taksat. Aty ku zbatohen vlera jodemokratike, ku përfaqësohet antisemitizmi dhe ekstremizmi fetar ose politik, nuk duhet të ketë fonde shtetërore. Ata që punojnë kundër vetëvendosjes seksuale, barazisë ose lirisë së shprehjes përmes metodave dhe qëndrimeve të tyre dhe që në këtë mënyrë tolerojnë ose promovojnë homofobinë, racizmin, urrejtjen ose antisemitizmin duhet të kundërshtohen nga shteti me ligj, jo me subvencione. Metodat, konceptet dhe qëllimet e punës për parandalimin, integrimin dhe deradikalizimin duhet të vlerësohen dhe kontrollohen rregullisht nga shteti.
Këto procese duhet të bëhen shumë më profesionale. Për të gjitha qëllimet e projektit parandalues, eliminimi i qëndrimeve jodemokratike duhet të ketë prioritet kryesor, d.m.th., promovimi i përgjegjësisë, të menduarit kritik dhe aksesi i hapur ndaj mundësive të demokracisë dhe lirisë.
Është e rëndësishme të theksohet se ky nuk është një dekret radikal i llojit që u praktikua në vitet 1970. Nuk ka të bëjë me shkatërrimin e karrierës personale apo krijimin e dyshimit të përgjithshëm. Kur financoj projekte apo grante që shkojnë për shoqatat, dua të kontrolloj nëse organizatat dhe punonjësit e tyre kanë ndonjë lidhje me ideologjitë ekstremiste.
- Puna parandaluese kundër ekstremizmit duhet të jetë gjithmonë profesionale dhe për këtë arsye thelbësisht fetarisht neutrale. Në thelb, ajo është e përkushtuar ndaj kushtetutës dhe iluminizmit.
- Puna mund të bëhet vetëm nga staf i trajnuar mirë nga fushat e arsimit, punës sociale dhe psikologjisë. Ofruesit e pavarur dhe punonjësit e tyre duhet t’i nënshtrohen një kontrolli sigurie nga shteti ose mbrojtjes kushtetuese përpara se të fillojnë punën (shih klauzolën e demokracisë).
- Qëllimi kryesor i punës është t’u mundësojë pjesëmarrësve të bëhen më të pjekur dhe të kuptojnë demokracinë, t’i inkurajojë ata të mendojnë në mënyrë kritike dhe të përvetësojnë vlerat e Ligjit Bazë.
- Puna duhet të jetë e qëndrueshme dhe efektive përtej kohëzgjatjes së masave, kurseve dhe grupeve.
- Puna parandaluese nënkupton diskutim të hapur dhe mësim të të menduarit kritik.
- Për të forcuar lirinë e mendimit, është e rëndësishme të mësoni se si të debatoni, të duroni mendime dhe argumente të tjera në polemika dhe të kërkoni dhe zbuloni zgjidhje për çështjet e konfliktit në diskutimet në grup.
- Puna parandaluese dhe puna e demokracisë në parim duhet të inkurajojë dhe udhëzojë njerëzit të vënë në dyshim dogmat dhe paragjykimet ideologjike.
- Asnjë temë nuk mund të lihet jashtë. Temat përfshijnë besimin e mirëfilltë në pranimin e Kuranit, pretendimin e ekskluzivitetit të besimeve, dhunën dhe edukimin e frikës në familje, tabutë fetare dhe kulturore mbi vetëvendosjen seksuale, kodet e veshjes ose ndalimet e notit për vajzat dhe gratë, viktima tradicionale dhe aktuale dhe imazhet e armikut, imazhet patriarkale të burrave dhe grave.
- Liria fetare ka të bëjë me komunikimin e lirisë së besimit dhe barazisë ndërmjet feve.
- Diskutimi për konfliktin virulent në Lindjen e Mesme, sqarimi i teorive konspirative dhe paragjykimeve fetare ose kulturore kundër Izraelit dhe hebrenjve duhet të kenë peshë të veçantë.
- Përfshirja është e rëndësishme: Nëse puna parandaluese kryhet në institucione të tilla si shkolla, qendra rinore ose burgje, duhet të lejohen sa më shumë punonjës që të marrin pjesë si vëzhgues ose të marrin pjesë aktive në mënyrë që, së pari, të arrijë shumë njerëz dhe së dyti, të mbetet transparente. për të gjithë.
- Puna parandaluese e merr seriozisht personin tjetër. Duhet të jetë intelektualisht sfidues, nuk duhet të jetë udhëzues dhe duhet të bëhet në nivelin e syve. Autoritetet tradicionale patriarkale janë vetëm pjesërisht efikase për këtë punë. Këshillat ose udhëzimet nga lart nuk kontribuojnë në maturimin afatgjatë.
Lufta kundër ekstremizmit – edhe me taksë mbi xhamitë
Përveç premisave për parandalimin dhe politikën e përmendur, tre kërkesa të tjera janë të rëndësishme në luftën kundër ekstremizmit :
Kërkesa 1: Taksa mbi xhamitë
Strukturat islame në Republikën Federale duhet të bëhen të pavarura nga financimi i huaj dhe rrjedhimisht nga ideologjitë. Kjo është mënyra e vetme për të kufizuar ndikimin e Islamit politik në terma afatgjatë. Duhet të krijohen alternativa. Kjo mund të përfshijë konceptin e komuniteteve që mbledhin një taksë xhamie nga anëtarët e tyre për ta bërë veten të vetë-mjaftueshëm financiarisht, ose shteti që mbledh një taksë të tillë siç bëhet për kishat.
Jam i vetëdijshëm se mund të mërzisja shumë lexues me këtë kërkesë dhe se shumë prej tyre gjithashtu e refuzojnë plotësisht konceptin e taksës së kishës. Unë e kuptoj kritikën, do të doja për vete një marrëdhënie të ndryshme mes shtetit dhe komuniteteve fetare. Por unë e shoh realitetin dhe shoh se si shoqatat konservatore islame e përdorin këtë realitet për veten e tyre. Prandaj, na duhet një rregullore që përputhet me ligjet bazë ekzistuese të këtij vendi. Taksa e xhamisë mund të krijojë:
Pavarësia nga jashtë, pasi financimi nga jashtë mund dhe duhet të ndalohet.
Fakti që muslimanët duhet të ndihmojnë aktivisht në financimin e komunitetit të tyre nga paga e tyre e bën më të qartë numrin e anëtarëve në komunitetet individuale. Deri më tani, shifrat janë vlerësuar gjithmonë vetëm nëpërmjet anketave dhe vetë-raporteve.
Kërkesa 2:Edukimi është vaksina më e mirë kundër ekstremizmit.
Kush do ta kishte menduar 40 vjet më parë se çështja e dhomave të lutjeve në shkolla do të shqetësonte një ditë studentët, politikanët dhe mediat? Apo se shamia po bëhet një çështje e diskutueshme në shkollat fillore? Kush do ta mendonte se do të kishte klasa shkollore, fëmijët e të cilave flasin 15 gjuhë të ndryshme në shtëpi – dhe që kanë qasje kaq të ndryshme kulturore ndaj botës? Ky është realiteti i sotëm dhe shkollat duhet të përshtaten me të. Të gjitha shkollat kanë nevojë gjithnjë e më shumë për kompetencë ndërkulturore.
Kur bëhet fjalë për fenë dhe radikalizmin e djathtë në veçanti, mësuesit duhet të mësojnë të njohin tendencat e radikalizimit dhe simptomat e stresit psikologjik. Fëmijët dhe të rinjtë duhet të mësojnë të merren në mënyrë konstruktive me diversitetin në shoqëri. Për ta bërë këtë, ata kanë nevojë për kompetencë kritike në marrjen e njohurive. Ju duhet të praktikoni aftësitë e debatit. Ata duhet të mësojnë të vënë në dyshim median dhe internetin dhe të praktikojnë bashkëpunimin demokratik në parlamentet e shkollave. Në të njëjtën kohë, shkollat duhet të rrisin ndërgjegjësimin për rregulla të qarta që vlejnë për të gjithë – pavarësisht nëse ata japin mësim apo janë mësuar.
Kërkesa 3: Solidariteti evropian
Forcat radikale, antidemokratike si islamizmi dhe lëvizjet neo-kombëtare janë aktive në të gjithë Evropën. Ato duhet të kundërshtohen edhe në nivel evropian. Qeveria federale është thirrur këtu në të gjitha nivelet që të ushtrojë ndikimin e saj për të forcuar veprimet e përbashkëta evropiane, në punën zbuluese dhe policore, si dhe në punën kulturore dhe arsimore transnacionale.
PS: Edhe institucionet e Kosovës, Shqipërisë, Luginës dhe Maqedonisë duhet të merren seriozisht me ideologjinë e ekstremizmit mysliman. Kleri mysliman në trojet shqiptare, haptas po e minojnë dhe vënë në pyetje ekzistencën e kombit shqiptar.
Rreth Ahmad Mansour
Ahmad Mansour është psikolog dhe autor nga Berlini. I lindur në Kfar Saba në vitin 1976, ai ka nënshtetësi izraelite dhe gjermane. Në vitin 2018, Mansour themeloi MIND prevention (Mansour Initiative for Democracy Promotion and Extremism Prevention), i cili zhvillon seminare mbi parandalimin e ekstremizmit. Ai punon me të burgosurit e burgjeve dhe me refugjatët.
Mansour është gjithashtu i përkushtuar vazhdimisht për të luftuar antisemitizmin. Në vitin 2015 u botua libri i tij “Brezi i Allahut. Pse duhet të rimendojmë në luftën kundër ekstremizmit fetar”, i ndjekur në gusht 2018 nga “Tekst i thjeshtë mbi integrimin – kundër tolerancës së rreme dhe frikësimit”. Libri i tij i ri “Operacioni Allah: Si Islami Politik dëshiron të minojë demokracinë tonë” u botua së fundmi.
