44 FAMILJE SHEHOLLI DISTANCOHEN NGA MALIQ E FATMIR SHEHOLLI!
Nga Sheradin Berisha
Fatmir Sheholli nuk është emër i panjohur për opinionin tonë publik! Ai është drejtor i “Institutit për Afirmimin e Mardhënjeve Ndëretnike” (IAMN) dhe shpesh herë ftohet në debate televizive në cilësinë analistit “investigativ”. Në këtë kuadër ka hapur edhe një studio “Kosova.info”, me emisionin investigues “Dedektori”. Në vitet 90’të ka punuar në Sigurimin shtetëror të Serbisë në sektorin e analitikës, dhe jo vetëm…
Qysh në vitet 90’të meqë Fatmiri dhe babai i tij Maliq Sheholli ishin në shërbim të regjimit pushtuese serb, në një shkresë të publikuar në gazetën “Bujku”, 44 kryefamiljarë në pajtim me anëtarët e familjeve të tyre përgjithmonë distancohen nga veprimet e Maliq e Fatmir Shehollit. Ky distancim ishte bërë “sepse Maliqi dhe djali i tij Fatmiri janë vënë në shërbim të pushtuesit serb, dhe kështu kanë bërë aktin më të lig njerëzor, tradhtinë kombëtare”, thuhet në shkresën e 44 kryefamiljarëve Sheholli.
Për të argumentuar bashkëpunimin e Fatmir Shehollit me regjimin serb të Millosheviqit, në vijim sjellë këto dëshmi.Media serbe duke i referuar të dhënave të “Delegacionit Amerikano-Verior në solidaritet me Jugosllavinë” kanë publikuar një pjesë të intervistës që Fatmir Sheholli kishte dhënë në vitin 1999, në Beograd, ku akuzonte Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK-së) për vrasjen e babait të tij, Maliq Sheholli!
“Unë quhem Fatmir Sheholi. Unë jam nga Podujeva. Kam qenë kryeredaktor i Radio-Televizionit të Prishtinës dhe punoj në marrëdhënie me publikun në Nismën Demokratike të Kosovës. Dy vjet më parë, në janar 1997, UÇK-ja vrau babanë tim. E quajtën ‘tradhtar’ dhe e vranë vetëm pse përkrahte Jugosllavinë dhe qeverinë serbe, jo regjimin e UÇK-së. Ai donte të jetonte së bashku me të gjitha grupet etnike në Kosovë. Ai quhej Maliq Sheholli dhe ishte 51 vjeç kur u vra”, ka deklaruar Fatmir Sheholli në vitin 1999 në Beograd, në intervistën dhënë për anëtarët e “Delegacionit Amerikano-Verior në solidaritet me Jugosllavinë”.Fatmir Sheholli edhe në maj 1999 në një intervistë me gazetarin e “Los Angeles Times”, Paul Watson, e ka akuzuar UÇK-në për vrasjen e babait të tij.
Watson shkruan:”Babai i tij, Maliç Sheholli, u vra më 9 janar 1997, me sa duket për shkak se ishte shumë bashkëpunues me autoritetet serbe. “UÇK-ja më vonë mori përgjegjësinë për vrasjen në një deklaratë të botuar në Bujku, një gazetë lokale në gjuhën shqipe”, tha djali i tij (Fatmir Sheholli).”Fatmir Sheholli gazetarit Paul Watson i thotë se,“Si shqiptar, jam i bindur se qeveria serbe dhe forcat e sigurisë nuk po kryejnë asnjë lloj gjenocidi,” tha në një intervistë të dielën Fatmir Sheholli, zëdhënës i partisë (Nisma Demokratike e Kosovës). “Por në një luftë, edhe njerëz të pafajshëm vdesin,” tha Sheholli. “Në çdo luftë ka nga ata që duan të përfitojnë. Këtu ka një pakicë njerëzish që donin të vidhnin, por ky nuk është gjenocid. Këto janë vetëm krime.”Si shqiptar, Sheholli i njeh gjithashtu rreziqet e vënies në dyshim të pretendimeve se liderët, policia dhe ushtria e Jugosllavisë po kryejnë krime kundër njerëzimit në Kosovë.” …
Në vijim ju ftojë të lexoni të plotë artikullin e gazetarit Paul Watson, botuar më 17 maj 1999, në “Los Angeles Times”, me titull:
NË NJË FSHAT, BURRAT SHQIPTARË JANË KUDO
Nga PAUL WATSON,
më 17 maj 1999 SVETLJE, Jugosllavi
– Diçka e çuditshme po ndodh në këtë fshat të shqiptarëve të Kosovës në atë që dikur ishte një bastion i linjës së ashpër guerile, ku NATO akuzon serbët për kryerjen e gjenocidit. Rreth 15,000 shqiptarë etnikë të zhvendosur jetojnë në dhe rreth Svetlje, në Kosovën veriore, dhe qindra të rinj janë kudo, duke shëtitur përgjatë rrugëve të pista ose të shtrirë në bar në një ditë pranvere. Kaq shumë burra të moshës luftarake në një rajon ku Ushtria Çlirimtare e Kosovës zhvilloi disa nga betejat e saj më të ashpra kundër forcave serbe janë një sfidë për versionet bardh e zi të asaj që po ndodh këtu.
Sipas llogarive të tyre, burrat nuk jetojnë në një kamp përqendrimi, as nuk janë të detyruar të punojnë për policinë apo ushtrinë, as nuk shërbejnë si mburoja njerëzore për serbët.Në vend të kësaj, ata janë duke pritur me familjet e tyre për leje për të ndjekur mijëra që kanë rrezikuar të kthehen në shtëpitë e tyre në fshatrat e afërta sepse nuk duan të heqin dorë dhe të largohen nga Kosova, një krahinë e Serbisë, republikën kryesore jugosllave.
“Ne donim të qëndronim këtu ku kemi lindur”, tha Skender Velia, 39 vjeç, përmes një përkthyesi. “Ata që donin të kalonin përmes Maqedonisë për në Evropë tashmë janë larguar. “Ne nuk donim të ndiqnim (këtë rrugë).”Një gazetar i huaj kaloi dy orë në Svetlje gjatë fundjavës, vizita e tij e dytë në më pak se një javë, pa një shoqërim policor ose ushtarak ose një zyrtar serb për të monitoruar atë që shihej ose thuhej. Forcat më të afërta serbe të sigurisë ishin dy policë të ulur në një pikë kontrolli gjysmë milje lart në rrugën e dheut, të cilët nuk ishin të kënaqur të shihnin kaq shumë refugjatë që ktheheshin në zonën e Podujevës. Ashtu siç NATO akuzon forcat jugosllave për përdorimin e refugjatëve shqiptarë etnikë si “mburoja njerëzore”, serbët thonë se luftëtarët e UÇK-së fshihen mes civilëve shqiptarë etnikë për të kryer “sulme terroriste”.
Por Velia dhe shqiptarë të tjerë etnikë të intervistuar në Svetlje thanë se nuk kanë pasur asnjë problem me policinë serbe që kur policia i lejoi ata të ktheheshin. “Për një muaj që jemi këtu, policia ka ardhur vetëm për të shitur cigare, por nuk ka pasur asnjë ngacmim”, tha Velia.Kjo nuk është ajo që Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO), Javier Solana, beson se po ndodh në Kosovë.Solana i tha televizionit BBC të dielën se ai priste që të dilnin shumë më tepër prova të “spastrimit etnik” në krahinë pasi të përfundojë lufta.
“Ju nuk shihni meshkuj në të 30-at deri në 60-at e tyre,” tha ai. Dhe në “Face the Nation” të CBS-TV të dielën, Sekretari i Mbrojtjes William S. Cohen tha se rreth 100,000 shqiptarë etnikë të moshës luftarake janë zhdukur në Kosovë dhe mund të jenë vrarë nga forcat serbe. Pretendimet dhe kundërpretendimet janë vetëm një pjesë e rrjetës së ngatërruar që kërcënon të bllokojë NATO-n pas gati dy muajsh bombardimesh që synojnë të bëjnë paqe këtu.Shqiptarët e Kosovës vazhdojnë të ikin nga Jugosllavia, shpesh me rrëfime të detajuara të mizorive nga forcat serbe të sigurisë ose paraushtarakët.
Megjithatë, mijëra shqiptarë të tjerë etnikë po dalin nga fshehja në pyje dhe male, të uritur dhe të frikësuar, dhe ose kthehen në shtëpi ose presin lejen e policisë për ta bërë këtë. Ndërsa policia serbe sekuestron dokumentet e identitetit të shqiptarëve të Kosovës që kalojnë kufirin në Shqipëri ose Maqedoni, zyrtarët e qeverisë në Prishtinë, kryeqyteti i provincës së Kosovës, u lëshojnë karta të reja identiteti shqiptarëve etnikë që janë ende këtu.“Si shqiptar, jam i bindur se qeveria serbe dhe forcat e sigurisë nuk po kryejnë asnjë lloj gjenocidi,” tha në një intervistë të dielën Fatmir Sheholli, zëdhënës i partisë.
“Por në një luftë, edhe njerëz të pafajshëm vdesin,” tha Sheholli. “Në çdo luftë ka nga ata që duan të përfitojnë. Këtu ka një pakicë njerëzish që donin të vidhnin, por ky nuk është gjenocid. Këto janë vetëm krime.”Si shqiptar, Sheholli i njeh gjithashtu rreziqet e vënies në dyshim të pretendimeve se liderët, policia dhe ushtria e Jugosllavisë po kryejnë krime kundër njerëzimit në Kosovë. Babai i tij, Maliç Sheholli, u vra më 9 janar 1997, me sa duket për shkak se ishte shumë bashkëpunues me autoritetet serbe. UÇK-ja më vonë mori përgjegjësinë për vrasjen në një deklaratë të botuar në Bujku, një gazetë lokale në gjuhën shqipe, tha djali i tij (Fatmir Sheholli).Ka presione për të shkelur vijën e partisë edhe në fshatra si Svetlje, ku një njeri që dëgjoi Velian duke folur me një korrespondent serb të Agence France-Presse i tha atij të ndalonte. “Mos fol me serbët”, tha burri i zemëruar në shqip. “Ata janë fajtorë për gjithçka që po ndodh.”
Velia, gruaja e tij, Hajiria, tre fëmijët e tyre dhe nëna e tij, Farita, 56 vjeç, ishin në mesin e rreth 100,000 shqiptarëve të Kosovës që u larguan nga qyteti verior i Podujevës në ditët e para të luftës ajrore të NATO-s.Disa thanë se serbët i përzunë nga shtëpitë e tyre, ndërsa të tjerët thanë se thjesht ishin të frikësuar dhe u larguan vetë. Por ata të gjithë përfunduan duke lëvizur nga një fshat në tjetrin, duke u përpjekur t’i shpëtojnë luftimeve midis guerrilasve të UÇK-së dhe forcave serbe të sigurisë. Tani ata duhet të jetojnë me një rrezik tjetër: bombat e NATO-s që bien gjithnjë e më pranë Svetljes, ndërsa aleanca intensifikon sulmet e saj ndaj forcave jugosllave anembanë Kosovës. Javën e kaluar, një bombë shpërtheu vetëm 200 metra larg shkollës me pesë dhoma që strehon rreth 60 refugjatë.
Shpërthimi vrau një shqiptar etnik të quajtur Bashota, i cili ishte rreth 22 vjeç dhe nga Lapastica aty pranë, tha Velia. Kur vizitori i huaj e pyeti Velian nëse ai mendonte se bombardimet e NATO-s po i ndihmonin apo po dëmtonin, ai u zhvendos në tavolinën e drurit ku ishte ulur në një nga klasat e shkollës. “Gjaku im është i njëjtë me gjakun tuaj,” tha ai. “Unë thjesht dua që situata të stabilizohet. Njerëzit nuk janë shumë të interesuar për atë që po ndodh me diskutimet e mëdha [politike] aty-këtu. Ata thjesht janë të interesuar të shkojnë në shtëpi.” Pavarësisht eksodit masiv të shqiptarëve të Kosovës gjatë bombardimeve të NATO-s, disa qindra mijëra mbeten në krahinë, shumë prej tyre ende fshihen pa ushqim, ilaçe dhe strehim të duhur.Pas valëve të plaçkitjeve, zjarrvënieve, vrasjeve dhe sulmeve të tjera i kthyen shumë nga qytetet e Kosovës në qytete fantazmë virtuale, qeveria ndërmori hapa për të rivendosur rendin dhe shqiptarët etnikë filluan të kthehen, shpesh nën mbrojtjen e policisë.
Nga rreth 100,000 njerëz që jetojnë në Prishtinë, afërsisht 80,000 janë shqiptarë etnikë dhe një e katërta e tyre janë njerëz të zhvendosur nga zona e Podujevës që jetojnë me të afërm, miq ose në shtëpi të braktisura, tha Sheholli. Rreth 32,000 shqiptarë etnikë jetojnë në dhe rreth vetë Podujevës, shtoi ai. Gjithsej 120,000 shqiptarë etnikë presin të kthehen në shtëpitë e tyre në katër zona – afër Podujevës, Prishtinës, Shtimjes dhe Prizrenit – ndërsa 350,000 të tjerë kanë shtëpitë e duhura, vlerësoi Sheholli. Shtëpia për Zajda Hasanin, 76 vjeç dhe 10 të tjerë në familjen e saj është një klasë dhe një depo ngjitur, ku raftet janë grumbulluar me libra nga shkrimtarë si Twain dhe Tolstoi. “Nuk kam fare probleme,” tha Hasani mes tërheqjeve të gjata të cigares. “Jam i qetë.” Në Svetlje, problemi më i madh është të hani sa duhet.
Asnjë nga agjencitë e huaja të ndihmës që shpërndajnë ushqim për refugjatët jashtë Kosovës nuk ka mundur të vijë për të ushqyer ata shqiptarë etnikë të mbetur pas. Agjencitë si Zyra e Komisionerit të Lartë të OKB-së për Refugjatët po negociojnë me autoritetet jugosllave për garancitë e sigurisë dhe çështje të tjera si një prelud për rifillimin e punës në Kosovë.Të premten, Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq dërgoi një kolonë me katër kamionë që transportonte ilaçe, ushqime dhe ndihma të tjera, dërgesa e parë që kur NATO nisi luftën ajrore më 24 mars.Nuk ishte pothuajse e mjaftueshme për të ushqyer dhjetëra mijëra që janë të uritur.
Ndihma e fundit që mori familja e Velisë ishte nga Kryqi i Kuq Jugosllav, i cili u dha atyre 4 1/2 kile miell dhe pak maja një muaj më parë.Si shumë nga fëmijët në Svetlje, vajza 7-muajshe e Velias, Erinisa, është e sëmurë. Fëmija ka marrë katër injeksione por i duhen gjashtë të tjera.Nëna e saj duhet të rreshtohet me refugjatët e tjerë në skaj të Podujevës për lejen e policisë për të hyrë në qytet dhe për të vizituar spitalin.Refugjatët kanë hapur një treg të vogël buzë rrugës në Svetlje që shet makarona, kafe, qepë, sandale gome, cigare dhe disa sende të tjera të ndryshme. Por në mungesë të ndonjë pune, pak njerëz mund të përballojnë të blejnë shumë.
“Gjatë gjithë ditës, ne thjesht ulemi këtu ose ecim dhe endemi përreth”, tha Velia. Edhe pse askush në Svetlje nuk është detyruar të punojë për policinë apo ushtrinë, “Kush e di se çfarë mund të ndodhë nesër?” shtoi ai.Vetëm pak minuta larg, kishte një kujtesë të tmerrshme se sa e pasigurt është e ardhmja.Ishte një kafkë njeriu, pjesërisht e djegur nga zjarri. Ajo shtrihej në bar jashtë një ndërtese njëkatëshe ku dikur refugjatët ishin strehuar në rreth gjysmë duzine, dhoma që më parë ishin zyra komunale.Dyshemetë ishin të mbuluara me sanë, ku flinin familjet dhe rrobat dhe sendet e tjera që lanë pas, ishin të shpërndara gjithandej.Një kufomë e vetme, e djegur shtrihej në mes të një dhome, jo provë e gjenocidit, por një aluzion i misterit të errët që është Kosova…………
Burimi origjinal:In One Village, Albanian Men Are EverywhereBy PAUL WATSONMay 17, 1999 12 AM PThttps://www.latimes.com/…/la-xpm-1999-may-17-mn-38062.
Ilustrime:1. Fatmir Sheholli me disa fragmente të intervistës dhënë gazetës “Los Angeles Times”, më 17 maj 1999,2. Shkrimi “Distancim nga Maliq e Fatmir Sheholli”, Bujku, 16 mars 1999.
