Mbretëresha Elizabeth lindi në një botë dhe vdiq në një tjetër, shpjegon Tucker
TUCKER CARLSON:
Mbretëresha Elizabeth II vdiq në Skoci, siç mund ta dini, në moshën 96-vjeçare. Ajo ishte monarkja më jetëgjatë në historinë britanike. Ajo lindi në një botë dhe vdiq në një tjetër. Nuk është e lehtë të ruash dinjitetin tënd, ndërsa je në sy të publikut. Shumica prej nesh nuk mund ta bënin atë për një pasdite. Mbretëresha Elizabeth e bëri këtë për më shumë se 70 vjet. “Unë dua t’ju kërkoj të gjithëve,” shkroi ajo pak para kurorëzimit të saj në 1953, “cilado qoftë feja juaj, të luteni për mua atë ditë, të luteni që Zoti të më japë mençuri dhe forcë për të zbatuar premtimet solemne që kam bërë. Do të bëj që unë të mund t’i shërbej me besnikëri Atij dhe ty gjithë ditët e jetës sime.”Në pjesën më të madhe, ajo bëri pikërisht këtë dhe kjo nuk ishte një arritje e vogël duke pasur parasysh periudhën në të cilën jetoi. Javën që Elizabeth u kurorëzua, Edmund Hillary, një shtetas britanik nga Zelanda e Re, një bletërritës, u bë njeriu i parë në histori për të arritur majën e Everestit. Arritja dukej simbolike në atë kohë – Britania në krye të botës. Por në fakt, Britania tashmë kishte mbaruar, pavarësisht nëse britanikët e dinin apo jo. Deri më sot, Britania pretendon se ka fituar të dyja luftërat botërore të shekullit të 20-të, por së bashku, ata e shkatërruan atë komb përgjithmonë. Pas fitores erdhi poshtërimi. Perandoria zhduku, dhe së bashku me të, vetëbesimi i Britanisë dhe në fund respekti për veten e saj. Është e vështirë të besohet tani, por Britania nuk ishte gjithmonë një qendër rajonale bankare/kamp refugjatësh. Ishte një vend i vërtetë me një histori, një gjuhë dhe një kulturë dhe një popull vërtet të shquar, një vend në Atlantikun e Veriut, me madhësinë e Alabamës, që në njëfarë mënyre pushtoi botën dhe e sundoi atë me mirësjellje të pakrahasueshme me asnjë perandori në historinë njerëzore.Perandoria Britanike nuk ishte perfekte, por ishte shumë më humane se çdo tjetër. Tani është zhdukur, mezi mbahet mend. Mbretëresha Elizabeta II ishte lidhja e fundit e gjallë me një Britani të vërtetë të Madhe. Ditën e sotme në rrjetet sociale, fantazmat e zakonshme festuan vdekjen e saj. “Dhimbja e saj qoftë torturuese,” shkroi një profesor i Carnegie Mellon i quajtur Uju Anya në Twitter të mbretëreshës. “Le të vdesë ajo në agoni.” Njohuri të ndryshme në media, duke përfshirë një kolumnist në The Atlantic dhe disa punonjës të NBC News, e mbështetën këtë mendim. “Perandoria Britanike ishte e keqe,” shkruanin ata, me sa duket krejtësisht të pavetëdijshëm për atë që erdhi pas saj. Dhe duke folur për: çfarë erdhi pas Perandorisë Britanike? Si shkoi, për shembull, Afrika pas largimit të britanikëve? Le të shohim. Uganda mori Idi Amin, i cili ishte një kanibal. Rodezia u bë Zimbabve dhe më pas u bë vendi më i varfër në planet nën të çmendurin racist Robert Mugabe. Që nga sonte, Afrika e Jugut është ende në tokë nga një kleptokrat i paaftë i quajtur Cyril Ramaphosa.Pra, është e vështirë të shihet ndonjë nga këto si një përmirësim, sepse nuk është një përmirësim. Na vjen keq, Atlantic Magazine. Dhe tani, sigurisht, i gjithë kontinenti i Afrikës ka një mjeshtër të ri: qeverinë kineze. Kina është fuqia e fundit koloniale që dominon Afrikën. Subjektet e saj do t’i interesojnë britanikët së shpejti, duke supozuar se nuk janë tashmë. Në një botë ideale, ato nuk do të ishin perandori, asnjë perandori, vetëm kombe sovrane, por ne nuk e kemi atë botë dhe nuk e kemi pasur kurrë atë botë që të kthehet të paktën te asirianët 1400 vjet para Krishtit. Në botën reale, atë në të cilën jetojmë, vendet e forta dominojnë vendet e dobëta dhe ky trend nuk tregon asnjë shenjë ndryshimi. Më e pakta që mund të thuash për anglezët është se ata i morën seriozisht përgjegjësitë e tyre koloniale. Ata nuk i morën vetëm gjërat, shtuan ata. Kur qeveria e SHBA u tërhoq nga Afganistani pas 20 vjetësh, ne lamë pas pista ajrore, kontejnerë transporti dhe armë. Kur britanikët u tërhoqën nga India, ata lanë pas një qytetërim të tërë, një gjuhë, një sistem ligjor, shkolla, kisha dhe ndërtesa publike, të gjitha këto janë ende në përdorim sot. Këtu është stacioni i trenit që anglezët ndërtuan në Bombei, për shembull. Nuk ka asgjë të tillë në Uashington, DC tani, aq më pak në Kabul apo Bagdad. Sot, India është shumë më e fuqishme se Britania e Madhe, kombi që dikur e sundonte dhe megjithatë, pas 75 vitesh pavarësi, a ka prodhuar ai vend një ndërtesë të vetme aq të bukur sa stacioni i trenit në Bombei që ndërtuan kolonialistët britanikë? Jo, mjerisht, nuk ka. Asnjë. Pra, pavarësisht asaj që ata mund të pretendojnë në Twitter sonte, Perandoria Britanike ishte më shumë se thjesht gjenocid. Në fakt, britanikët nuk kryen gjenocid, përveç ndoshta kundër holandezëve gjatë Luftës së Boerit. Britanikët i dhanë botës Magna Carta dhe habeas corpus dhe lirinë e fjalës. Ata ndihmuan t’i jepej fund tregtisë së skllevërve transatlantik, si dhe vrasjes rituale të të vejave në Indi. Perandoria Britanike përhapi krishterimin protestant në të gjithë botën. Ai botoi disa nga literaturat më të madhe të shkruar ndonjëherë dhe prodhoi mallrat më të mira të prodhuara ndonjëherë kudo në çdo kohë, duke përfshirë edhe tani.
